Ηθική, Ζωή & Ιδιοκτησία

Από το Ημερολόγιο Οδοστρώματος, Φεβρουάριος 2011

17 Δεκεμβρίου 2010: ψηφίστηκε από τη βουλή ο νόμος περί «Εξορθολογισμού και βελτίωσης στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης». Με το άρθρο 31, που καταψηφίστηκε μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, υποβιβάστηκαν σε πταίσματα, δύο από τις χαρακτηριζόμενες σαν πλημμελήματα παραβάσεις του ΚΟΚ, η «Οδήγηση υπό την επίδραση οινοπνεύματος, φαρμάκων ή τοξικών ουσιών» (Άρθρο 42), και οι παραλείψεις στα μέτρα ασφαλείας σε «Αγώνες στις οδούς και τις πίστες» (Άρθρο 49 του ΚΟΚ– συμπτωματικά λίγες μέρες πριν ο επιχειρηματίας κος Άρης Βωβός είχε αναλάβει την διοργάνωση του Ράλι Ακρόπολις). Απ την αιτιολογική έκθεση μάθαμε πως: «κρίνεται ότι είναι ανάγκη μερικές αξιόποινες πράξεις που δεν εμφανίζουν «εγκληματικό άδικο» και στην ουσία πρόκειται για πράξεις με μικρή κοινωνική απαξία και οι οποίες σήμερα είναι πλημμελήματα να υποβιβαστούν σε πταίσματα». Λίγες μέρες μετά όπως είναι φυσικό στον επίσημο απολογισμό της τροχαίας για τα τροχαία εγκλήματα του 2010 η χρήση αλκοόλ καταγράφονταν σαν μια από τις κύριες αιτίες θανατηφόρων τροχαίων.

10 Φεβρουαρίου 2011: τροπολογία που κατέθεσε ο υπουργός Υποδομών, κ. Δ. Ρέππας στο νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες ποινικοποιεί την μη πληρωμή κομίστρου χαρακτηρίζοντας την σαν πλημμέλημα. Οι γενικευμένες αντιδράσεις που υπήρξαν οδήγησαν στο να ψηφιστεί τελικά σαν πταίσμα. Ιδιαίτερη σημασία ωστόσο έχει η αιτιολογική της έκθεση: «Η ηθική απαξία της συμπεριφοράς αυτής είναι ιδιαίτερα μεγάλη, δεδομένου ότι η εν λόγω παραβατικότητα επηρεάζει εν τέλει και έχει αρνητικό αντίκτυπο στο σύνολο των πολιτών και της κοινωνίας».

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, συγκρίνοντας τις δυο νομοθετικές ρυθμίσεις. Σο μόνο που δεν μπορούμε να πούμε είναι ότι η εξουσία δεν είναι ειλικρινής: Το εμπόρευμα πάνω από την ζωή. Αυτή είναι η ηθική βάση στην οποία στηρίζονται. Μας το λένε πλέον χωρίς ντροπή. Με (ν)τροπολογίες.

Στο ίδιο νομοσχέδιο προστέθηκε τροπολογία για την άρνηση πληρωμής διοδίων χαρακτηρίζοντας την παράβαση του Κ.Ο.Κ. Είναι εντυπωσιακό ότι στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι θ πράξη αυτή «συνιστά αποκλίνουσα συμπεριφορά». Το κίνημα κατά των διοδίων έχει απαντήσει ολοκληρωμένα και έμπρακτα σε όλα αυτά. Πλην όμως είναι ενδιαφέρον να αναλογιστούμε ποιός κατηγορεί ποιόν για αποκλίνουσα συμπεριφορά. Πριν μερικά χρόνια φτιάχτηκε η μεγάλη γέφυρα που ενώνει Δανία Σουηδία. Στη γέφυρα υπάρχει σταθμός διοδίων που λειτουργεί φυσικά μετά την κατασκευή της. Κανείς δεν σκέφτηκε να πληρώνουν διόδια τα διερχόμενα πλοία για να μαζευτούν χρήματα για να φτιαχτεί η γέφυρα. Δύο ή τρία χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας της αποφασίστηκε η μείωση της τιμής των διοδίων γιατί αποδείχτηκε ότι ο αριθμός των διερχομένων αυτοκινήτων ήταν μεγαλύτερος από τον προβλεπόμενο και άρα η απόσβεση του έργου κα γίνονταν με μικρότερο ποσό και σε λιγότερο χρόνο. Εδώ, στη Δανία του Νότου όπως λεγόμασταν, όπου σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ η κατασκευή των δρόμων κοστίζει έξι φορές περισσότερο απ ότι πανευρωπαϊκά, ο χρήστης των δρόμων πρέπει να πληρώνει τα σπασμένα. Αν και σε ένα πρώτο επίπεδο χαρακτηρισμοί για αποκλίνουσα συμπεριφορά θα μπορούσαν να θεωρηθούν προσβλητικοί ή και υβριστικοί, σε ένα δεύτερο επίπεδο θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν τίτλοι τιμής, όταν σαν κριτήριο ορθότητας θεωρείται η συμπεριφορά των ασκούντων εξουσία.

ΥΓ. Λίγες μέρες αφότου ο κ. Ρέππας ανακάλυψε «αποκλίνοντες» που δεν πληρώνουν, ο σ. Μουαμάρ ανακάλυψε «ναρκομανείς» που διαδηλώνουν για να τον διώξουν.