Πριν λίγες μέρες και εν μέσω
πανηγυρισμών, η Κυβέρνηση ανακοίνωσε την κατάργηση του υποκατώτατου (δηλαδή του
μισθού για όσες/ους είναι κάτω των 25 ετών) και την αύξηση του κατώτατου
μισθού. Αυτό σημαίνει ότι για 600.000 εργαζόμενους ο νέος μισθός που ισχύει από
την 1η Φεβρουαρίου διαμορφώνεται στα 650 ευρώ (546 ευρώ καθαρά ) από 586 (492
ευρώ καθαρά) που ήταν μέχρι πρότινος.Ο κατώτατος μισθός αποτελεί παράλληλα και
τη βάση υπολογισμού αμοιβών , παροχών και εισφορών. Έτσι, ανάλογα με το ποσοστό
αύξησης , αντίστοιχα θα αυξηθεί η αμοιβή για τη μερική απασχόληση, οι
τριετίες,το επίδομα ανεργίας , η παροχή μητρότητας, το επίδομα επίσχεσης
εργασίας ή διακοπής εργασιών της επιχείρησης, το επίδομα διαθεσιμότητας, η
αποζημίωση ασκουμένων σπουδαστών, και τα άλλα επιδόματα , συνολικά 24 ,που
καταβάλλει ο ΟΑΕΔ σε 280.000 πολίτες. Δυστυχώς η υποχώρηση του εργατικού και
λαικού κινήματος το τελευταίο διάστημα και οι διεκδικήσεις για την αύξηση
μισθών, επιδομάτων και συντάξεων, κάνει τα μέτρα αυτά να μοιάζουν μόνο ως Κυβερνητικές παραχωρήσεις
και όχι ως εργατικές – λαϊκές κατακτήσεις με συνέπεια να μην μπορούν να
ενισχύσουν την αναγκαία αυτοπεποίθηση των εργαζομένων, του λαού και της
νεολαίας.
Αρχικά, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε
ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού –ως τέτοια- είναι μια θετική εξέλιξη για τις
εκατοντάδες χιλιάδες των εργαζομένων που εργάζονταν μέχρι πρότινος με τον
υποκατώτατο ή συνεχίζουν να αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, ειδικά αν κανείς
σκεφτεί ότι στην πλειονότητά τους οι εργαζόμενοι αυτοί είναι νέοι, οι οποίοι
έχουν επιλέξει να μείνουν στη χώρα παρά τις αντιξοότητες και παρά το γεγονός
ότι υποαμείβονται σε σχέση με τα προσόντα τους.
Παρ’ όλα αυτά, ως εργαζόμενοι που
προσπαθούμε να ζήσουμε στις παρούσες συνθήκες, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε
ότι αυτή η αύξηση είναι επί της ουσίας προσχηματική και απολύτως συνδεδεμένη με
τις τετραπλές εκλογές του 2019. Γιατί:
1.
Τα 54 ευρώ είναι ούτως ή άλλως μια πολύ μικρή
αύξηση, ανίκανη να αλλάξει πραγματικά το βιοτικό μας επίπεδο. Το βασικό όμως
θέμα είναι ότι αν η αύξηση αυτή δεν συνδυαστεί με φοροελαφρύνσεις –ειδικά για
τους τόσο χαμηλά αμειβόμενους, κρατική παρέμβαση για το ζήτημα της αύξησης των
ενοικίων λόγω και της τραγικής επέκτασης του Airbnb, αλλά και ριζική μείωση στις χρεώσεις των κοινωφελών
υπηρεσιών, τότε μιλάμε πραγματικά για αύξηση που θα εξανεμίζεται μήνα- μήνα.
2.
Παράλληλα, η μείωση του αφορολόγητου το 2020 θα
καταργήσει ουσιαστικά την όποια αύξηση μισθού, λαμβάνοντας υπόψη ότι ήδη οι
εργαζόμενοι είναι τα μεγάλα υποζύγια και πιθανά τα πιο συνεπή του φορολογικού
συστήματος. Οι εργαζόμενοι θα κληθούν να επιστρέψουν στο Κράτος σχεδόν ολόκληρο
το ποσό της αύξησης, καθώς μεγάλο μέρος του αφορολογήτου μέχρι τώρα εισοδήματός
τους θα φορολογείται πλέον με συντελεστή 22%, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα
ισχύοντα.
3.
Παρά τη θριαμβολογία για την «έξοδο από τα
μνημόνια», η Κυβέρνηση δεν έχει κάνει ούτε μισό βήμα για την επαναφορά των
συλλογικών διαπραγματεύσεων και συνεχίζει στον μνημονιακόδρόμο της ρύθμισης του
κατώτατου μισθού με Υπουργική ρύθμιση. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε εργαζόμενος
παραμένει έρμαιο στα χέρια των εργοδοτών, οι οποίοι βρίσκουν πάντα ένα σωρό
«παραθυράκια» για να αποφεύγουν να καταβάλλουν όσα ορίζονται από το νόμο. Οι
συμβάσεις μερικής απασχόλησης, η μη καταβολή όλων των ενσήμων, η «μαύρη»
εργασία είναι πλέον ο κανόνας για πολύ μεγάλο κομμάτι εργαζομένων και η
Κυβέρνηση δεν δείχνει καμία πρόθεση να αλλάξει αυτή την τραγική πραγματικότητα.
Το κυρίαρχο πρόβλημα για όλες/ους μας παραμένει ότι με
αυτούς τους μισθούς δεν μπορούμε επί της ουσίας να τα βγάλουμε πέρα. Αδυνατούμε
να νοικιάσουμε δικό μας σπίτι, να συντηρήσουμε ένα μικρό αυτοκίνητο, πολλώ δε
μάλλον να σκεφτούμε να κάνουμε οικογένεια. Ο μισθός δεν φτάνει για να καλύψουμε
πολλές φορές ούτε τα βασικά μας έξοδα, με αποτέλεσμα να φτάνουμε 30-35 ετών και
να συνεχίζουμε να ζητάμε λεφτά από τους – συχνά κατεστραμμένους οικονομικά κατά
την περίοδο της κρίσης- γονείς μας. Η ψυχαγωγία και η διασκέδαση έχουν
περιοριστεί σε εξόδους χαμηλού κόστους ενώ οι διακοπές είναι για πολλούς μια
πολυτέλεια που δεν μπορεί να σηκώσει η τσέπη τους. Εμείς, ως κίνηση πολιτών που
παρεμβαίνει σε μια γειτονιά με πλήθος εργαζομένων που βιώνουν αυτή την
κατάσταση, λέμε ξεκάθαρα ότι δεν μας φτάνει η αύξηση του μισθού σε επίπεδο
χαρτζιλικιού . Είναι γνωστό ότι οι μνημονιακές πολιτικές της Κυβέρνησης και οι
κατευθύνσεις της ΕΕ, θέλουν φτηνό εργατικό δυναμικό και στρατιές ανέργων ως
μοχλό πίεσης για την μεγαλύτερη συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων.
Ως
νεολαία της κίνησης πολιτών ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ, Θέλουμε και παλεύουμε καθημερινά
ώστε η νέα γενιά αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι να μπορούν να ζήσουν στον τόπο
τους, απολαμβάνοντας τουλάχιστον τους καρπούς του καθημερινού τους μόχθου. Θα
συνεχίσουμε σε αυτό τον δρόμο, κόντρα σε όσους επενδύουν σε εργαζόμενους
χαμηλών προσδοκιών αλλά και σε όσους «εκφράζουν φόβους»
ότι οι ήδη επιβαρυμένοι εργοδότες δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν.
Παράλληλα ως νεολαία της δημοτικής κίνησης, θα
δώσουμε μάχη για τη βελτίωση των όρων δουλειάς μέσα στον Δήμο μας, ενάντια στις
ελαστικές σχέσεις εργασίας και με βασική στόχευση τη μόνιμη και σταθερή δουλειά
για όλους.
Νέες και Νέοι της κίνησης Πολιτών Νίκαιας Ρέντη "κόντρα στο ρεύμα"
