Τα "μεγάλα έργα τα μεγάλα λόγια " και η πραγματικότητα .Μια απάντηση

Διαβάζω στην ιστοσελίδα e.poli.gr μια νεα συνέντευξη του δημαρχου μας Γιώργου Ιωακειμίδη με τίτλο «Μετρό και ΕΡΓΑ “ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΟ” ΑΛΛΑΖΟΥΝ το Δήμο!» όπου αναφέρεται για πολλοστή φορά στα μεγάλα εργα (Σταθμός Μετρό) (Ανάπλαση Π. Τσαλδάρη, Ανοικτό Κέντρο Εμπορίου – “Open Mall”, διασύνδεση του Σταθμού του Μετρό με όλη τη Νίκαια μέχρι το Ρέντη, εκτεταμένες ασφαλτοστρώσεις, ανάπλαση όλων των κοινόχρηστων χώρων των οικοδομικών τετραγώνων του ιστορικού κέντρου και πολλά άλλα).
Δικαίωμα του είναι όπως; και δικαίωμα της διαδυκτιακής εφημερίδας να γράφει ότι θέλει αλλά την πραγματικότητα την ζούμε Οσοι και Όσες ζούμε περπατάμε και δουλευουμε σε αυτή την Πόλη και ποια είναι αυτή με λίγα λόγια .
Τίποτα δεν 'άλλαξε προς το καλύτερο εκτός απο το ότι έφυγαν οι λαμαρίνες και έχουμε μια νέα πλατεία ,περισσότερα για αυτό εχουμε γράψει σχετικά στην ανακοινωση μας https://kontrastoreyma.blogspot.com/2020/07/o.html, και ότι όσοι χρησιμοποιούν το Μετρό για να πάνε στις δουλειες τους πλέον εξυπηρετούνται ποιο εύκολα τα υπόλοιπα που αναφέρονται είναι σαν να μην υπάρχουν τον μεγαλεπήβολο σχέδιο "open mall" ψάχτε να το βρείτε και η υποτιθέμενη διασύνδεση όλης της Πόλης με το σταθμό την βιώνουν Όλοι και Όλες που περιμένουν στις στάσεις του ΟΑΣΑΑ ώρες για να πάνε στο σπίτι τους η στην δουλειά τους μιας και ο ΟΑΣΣΑ η όποιος αλλος φορέας το έκανε άλλαξε μείωσε κατήργησε γραμμες και έβαλε μικρά λεωφορεία να εξυπηρετούν τους αυξημένους πλεόν επιβάτες απάντηση γι αυτό δεν πήραμε αν και υπήρξε ανακοίνωση ότι ο ΟΑΣΣΑ δέχτηκε !!! να γίνει συνάντηση με τον δήμαρχο, πέρα τούτου τίποτα η κατάσταση συνεχίζεται όπως και η απίστευτη ταλαιπωρία όσων χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ .
Οι εκτεταμένες ασφαλτοστρώσεις!! και η ανάπλαση "όλων " των κοινόχρηστων χώρων όπως αναφέρει βρείτε τα .
Εχουμε πει πολλές φορές ότι η Νίκαια και ο Ρέντης θέλουν δημοτική αρχή που να έχει όραμα για την Πόλη δημοτική αρχή που να διεκδικεί και να κινητοποιεί τους Δημότες πρός αυτή την κατεύθυνση πράγμα που για την σημερινή δημοτική αρχή είναι αγνωστες λέξεις .
Και κάτι για το οποίο δεν γίνεται κουβέντα σε λίγες μέρες ανοίγουν τα σχολεία σε ποιές συνθήκες με τι εκπαιδευτικό προσωπικό σε ποιές αίθουσες σε ποια κοντεινερ θα στεγαστούν στις νεες αυξημένες συνθήκες εν μεσω έξαρσης του πανδημίας ; Τι θα γίνει με το προσωπικό καθαριότητας των σχολικών μονάδων που θα είναι φέτος μειωμένο κατά πολυ απο πέρσυ;!!! 
Τι θα γίνει με τα καταστήματα που δεν έχουν πλέον τζίρο τι θα γίνει μ αυτά που κλείνουν αντί να έχουμε την υποτιθέμενη ανάπτυξη τι θα γίνει με την ανεργία που πέρνει πλεον διαστάσεις ανεξέλεκτες ;
Μα αυτά έπρεπε να ασχοληθεί στην συνέντευτξη του ο Δήμαρχος μας και όχι τα χιλιοειπομένα "μεγάλα έργα"

Τα Δημοτικά Συμβούλια στον κάλαθο των αχρήστων η διαφάνεια και η δημοκρατία στο απόσπασμα

Τον Αύγουστο του 2019 η νεοκλεγμένη κυβέρνηση της νεας δημοκρατίας ψήφισε νόμο που στην κυριολεξία άλλαξε την βούληση του εκλογικού σώματος όπως είχε ψηφίσει λίγους μήνες πριν στις αυτοδιοικητικές εκλογές με τον οποιόν νόμο αποψίλωσε από αρμοδιότητες τα Δημοτικά Συμβούλια .

Πάντα με επίκληση την “κυβερνησιμότητα¨, οι σημαντικότερες αρμοδιότητες μεταβιβάστηκαν στις Οικονομικές Επιτροπές, αφού διασφαλίστηκε η πλασματική πλειοψηφία του Δημάρχου με την «αυθαίρετη προσθήκη» δημοτικών συμβούλων και απο την μειοψηφία

Ένα χρόνο μετά οι συγκυρίες του Κορονοϊού, λειτούργησαν ως άλλοθι για τη λήψη αποφάσεων, χωρίς να συνεδριάζουν τα Δημοτικά Συμβούλια η να “συνεδριάζουν “ δια περιφοράς πράξεις που εξαφάνισαν την διαφάνεια και αποδυνάμωσαν ή μάλλον απαξίωσαν το θεσμικό ρόλο του Δημοτικού Συμβουλίου.

Στις 22 Αυγούστου, το υπουργείο Εσωτερικών με νέα (!) Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, παραβιάζοντας κάθε έννοια Δημοκρατίας απαξιώνει ακόμη περισσότερο, τη λειτουργία των Δημοτικών Συμβουλίων.

Ειδικότερα: η Οικονομική Επιτροπή με την πλασματική πλειοψηφία που διαθέτει μπορεί να αποφασίζει ό,τι θέλει για την αναμόρφωση του Προϋπολογισμού χωρίς το Δημοτικό Συμβούλιο να έχει δικαίωμα ουσιαστικής παρέμβασης .

Επίσης η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, να μη έχει πλέον τον καθοριστικό ρόλο ως προς τη νομιμότητα της αναμόρφωσης!

Με την ίδια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου,

ρυθμίζεται η «προμήθεια μέσων ατομικής προστασίας μαθητών και εκπαιδευτικών από την πανδημία του κορωνοϊού» η οποία προβλέπεται να γίνεται απο τους Δήμους ή την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (για λογαριασμό των Δήμων) με τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης χωρίς προηγούμενη δημοσίευση ( αρμοδιότητα της Οικονομικής Επιτροπής) και με κάλυψη της δαπάνης από το Ειδικό Πρόγραμμα ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ (αυτό που αντικαταστάθηκε γιατί δεν υπήρχαν χρήματα) .

Ο ρόλος των Δημοτικών Συμβουλίων τα επομενα χρόνια και με την αναμενόμενη αλλαγή για άλλη μια φορά του νόμου για την αυτοδιοίκηση θα είναι μάλλον διακοσμητικός .

Αν δεν αντιδράσουμε και σ αυτά όσοι και όσες έχουμε θεσμικό ρόλο στην αυτοδιοίκηση και θέλουμε να αλλάξουμε ριζικά το τοπίο θα έχουμε σοβαρές ευθύνες για όλα αυτά που αφήσαμε να περάσουν έτσι

Κώστας Παπαδόπουλος

17 Αυγούστου 1944 - 17 Αυγούστου 2020 Μπλόκο της Κοκκινιάς.

AUG

15

Ως ελάχιστο φόρο  τιμής και μνήμης για τα θύματα των ναζί κατακτητών και των ταγματασφαλιτών συνεργατών τους στο Μπλόκο της Κοκκινιάς, τον Αύγουστο του 1944 ο Δήμος Νίκαιας Αγίου Ιωάννη Ρέντη στις 17 Αυγούστου 2020  διοργανώνει εκδήλωση για να τιμήσουμε τους εκτελεσμένους του Μπλόκου .

Η εκδήλωση θα ξεκινήσει από τη Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς, την Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020 στις 7 το απόγευμα και θα ακολουθήσουν τα "Στεφανώματα" σε διάφορα σημεία στην πόλη, τιμώντας τους αγωνιστές του Μπλόκου.

Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς - Ηλιουπόλεως 102 Α

ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ – ΚΡΑΤΑΜΕ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ
ΤΗΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Η κεντρική εκδήλωση του Δήμου Νίκαιας - Αγ.Ι.Ρέντη για το Μπλόκο της Κοκκινιάς με τις καταθέσεις στεφάνων των φορέων θα πραγματοποιηθεί στο 40ήμερο Μνημόσυνο των Εκτελεσμένων, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020 (θα ακολουθήσει πρόσκληση - πρόγραμμα εκδηλώσεων).

Όπως κάθε χρόνο η Κίνηση " κόντρα στο ρεύμα" συμμετέχει στις εκδηλώσεις του Δήμου για το Μπλόκο καταθέτοντας στεφάνι στην μνήμη των εκτελεσμένων Αγωνιστών Συμπολιτών μας και καλούμε τους Συμπολίτες μας να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις .

Την Παρασκευή 17 Αυγούστου 1944, 315 πατριώτες εκτελέστηκαν στη «Μάντρα της Κοκκινιάς» και σε άλλα σημεία της πόλης, την ίδια ώρα που άλλοι συναγωνιστές έπαιρναν το δρόμο για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τα οποία πολλοί δε γύρισαν ποτέ. Πριν ακόμα βγει ο ήλιος, η Κοκκινιά βρέθηκε κυκλωμένη απ' όλες τις μεριές από τους Γερμανούς και τους ντόπιους προδότες. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου, μάζεψαν όλους τους άνδρες δεκατεσσάρων έως εξήντα ετών. Σύνολο, 20.000 περίπου στην πλατεία Οσίας Ξένης. Κι ύστερα άρχισαν τα ομαδικά βασανιστήρια, οι ξυλοδαρμοί, τα χτυπήματα με τους υποκόπανους, οι ταπεινώσεις και οι εκτελέσεις. Στις 6, 7 και 8 του Μάρτη είχε προηγηθεί η μάχη της Κοκκινιάς, με παραδειγματική αντίσταση του λαού της και 100 παλικάρια νεκρούς στον αγώνα κατά των κατακτητών.


Ο Κόκκινος Στρατός αφού ελευθέρωσε τη σοβιετική γη βάδιζε ακάθεκτος προς το Βερολίνο, απελευθερώνοντας στο διάβα του τους προλετάριους των χωρών της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Στην Ελλάδα ο λαός με το όπλο στο χέρι και την καθοδήγηση του ΚΚΕ έδιωχνε τους χιτλερικούς από τα χώματα της πατρίδας. Η λευτεριά ήταν πλέον κοντά αλλά οι φασίστες, με τη συνέργεια ντόπιων προδοτών, συνέχιζαν την εγκληματική τους δράση.
Στις 6, 7 και 8 του Μάρτη του ίδιου χρόνου η ανταρτομάνα Κοκκινιά είχε δώσει την ηρωική και αιματοβαμμένη μάχη, δίνοντας στον αγώνα 100 περίπου παλικάρια, με παραδειγματική αντίσταση του λαού της απέναντι στον κατακτητή και τους συνεργάτες του. Η εκδίκηση των φασιστών ήρθε τα χαράματα της Παρασκευής 17 του Αυγούστου 1944. Πριν ακόμα βγει ο ήλιος, βρέθηκε κυκλωμένη απ' όλες τις μεριές. Γερμανοί και γερμανοτσολιάδες επέδραμαν από διάφορα σημεία της περιοχής, με σκοπό ν' αναχαιτίσουν τη δράση των αγωνιστών των ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ και τη μεγάλη προσφορά του κοκκινιώτικου λαού στον αγώνα για τη λευτεριά. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου, μάζεψαν όλους τους άνδρες δεκατεσσάρων έως εξήντα ετών. Σύνολο 20 χιλιάδες περίπου στην πλατεία Οσίας Ξένης. Κι ύστερα άρχισαν τα ομαδικά βασανιστήρια, οι ξυλοδαρμοί, τα χτυπήματα με τους υποκόπανους, οι ταπεινώσεις και οι εκτελέσεις. Με πρωταγωνιστές στη σφαγή τον διαβόητο ταγματασφαλίτη Πλυτζανόπουλο, το «δεξί του χέρι», τον Σγούρο, και από κοντά τον Μπουραντά.
Εβδομήντα έξι πατριώτες, μαζί και η ηρωίδα Διαμάντω Κουμπάκη, οδηγήθηκαν και εκτελέστηκαν στη Μάντρα, μπροστά στα μάτια των δικών τους. Αλλοι 50 εκτελέστηκαν σε μια άλλη μάντρα στα Αρμένικα, 40 κάηκαν στο Σχιστό και άλλοι δολοφονήθηκαν στους δρόμους και στα σπίτια τους. Συνολικά 315 ήταν τα θύματα της θηριωδίας του Μπλόκου της Κοκκινιάς.
Οκτώ χιλιάδες έκλεισαν στο Χαϊδάρι και απ' αυτούς 1.000 σύρθηκαν στα στρατόπεδα του Χαϊδαρίου και από κει όμηροι στα κάτεργα της Γερμανίας. Στο Νταχάου, στο Μπούχενβαλντ και τα άλλα φασιστικά σφαγεία όμηροι, απ' όπου πολλοί δε γύρισαν ποτέ.
Κι όσοι θυμούνται τα γεγονότα εκείνης της ημέρας δεν ξεχνούν το θάρρος και τη γενναιότητα που επέδειξαν οι αγωνιστές. Δεν ξεχνούν την αποφασιστικότητα με την οποία από την πρώτη στιγμή είχαν ριχτεί στον αγώνα και τη γενναιότητα με την οποία έφτασαν μέχρι το τέλος.

η Κοκκινιά είναι μέλος του δικτίου μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών 
αντιγράφουμε από το εκεί .

Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσιμπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος μαζί με το λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερμηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν με το δάχτυλο τεντωμένο : «Εσύ εκεί, κι εσύ εμπρός σήκω. Εσύ ο κομμουνιστής»
Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν το τέλος του ψέλλισε. «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!.

...........λίγο πριν την εκτελέσουν βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν».Παρόμοια κατάληξη θα έχει και μια άλλη ηρωίδα, η Αθηνά Μαύρου. Καθώς την έσερναν βίαια στην Οσία Ξένη, για να μαρτυρήσει όσους γνώριζε, φώναξε: «αδέλφια το κεφάλι ψηλά, δε γνωρίζω κανέναν και ας με φάει το βόλι του Γερμανού».


1944. Μασκοφόροι και ταγματασφαλίτες

Και να, δεν αργούν να φανούν οι προδότες. Σέρνονται σαν τα φίδια, ανάμεσα στο πλήθος και ψάχνουνε. Ο πιό απαίσιος προδότης, που γνωρίζει τα παιδιά της οργάνωσης Κιλικιανών, είναι ο Μπαντράνης, ένα σιχαμερό υποκείμενο, που εισχώρησε στις γραμμές των οργανώσεων, όπως τόσοι και τόσοι... Τον συναγωνίζεται ένας άλλος προδότης, ο Βακαλόπουλος. Αυτοί κάψανε κόσμο και κοσμάκη. Ακόμη ο κουρέας Μπεμπέκογλου, που ασυνείδητα πρόδινε, όποιον συναντούσε, νομίζοντας ότι θα σωθεί. Για τους δυό πρώτους λέγεται ότι πήγαν στις αντιστασιακές ομάδες. Ενα βράδυ πιάστηκαν από τους ασφαλίτες και για να σώσουν τα τομάρια τους γίνανε χαφιέδες φεύγοντας από την Κοκκινιά. Μάλιστα ο Μπαντράνης έστηνε κάθε μέρα καρτέρι στην οδό Μενάνδρου στην Αθήνα - τότε εκεί ήταν το τέρμα των λεωφορείων Κοκκινιάς - κι όποιον γνώριζε σαν εαμίτη τον έπιανε. (...)
Αυτός πρωτοστατεί στις προδοσίες. Από κοντά κι άλλοι: ένας-δυο φοράνε μάσκες. (Ο Μπαντράνης κι ο Βακαλόπουλος δεν φορούσαν μάσκες). Οποιον δούνε γνωστό, σηκώνουν το δάχτυλό τους και τον δείχνουν. Οσοι τολμάνε να διαμαρτυρηθούν, τους τσακίζουνε στο ξύλο. Με κοντακιές και κλωτσιές τους τραβάνε για τη μάντρα των εκτελέσεων.
Ο Πλυτζανόπουλος και ο Σγούρος [συνταγματάρχες των Ταγμάτων Ασφαλείας] νοιώθουν ικανοποιημένοι. Επιτέλους, σήμερα κατορθώνουν να γονατίσουν την Κοκκινιά, που σε τόσους μπελάδες τους είχε βάλει. 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΤΣΟΣ
("Το μπλόκο της Κοκκινιάς", 3η εκδ., Κοκκινιά 1993,σ.28- 9)

Φωτογραφία της επόμενες μέρες απο το Μπλόκο της Κοκκινιάς οι συγγενείς προσπαθούν να θάψουν τους Νεκρούς τους στο Γ. Νεκροταφείο .

ο τάφος της  Κοκκινιώτισσας ηρωίδας της Εθνικής Αντίστασης Αθηνά Μαύρου 

Ο τάφος της Διαμάντως Κουμπάκη 

Θεόδωρος Λαβδας 

Ανοικτή Επιστολή ανάπηρης εκπαιδευτικού στη Νίκη Κεραμέως

Προς Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων

Αξιότιμη κ. Κεραμέως,

Ονομάζομαι Κατερίνα Μπλέτσα, είμαι ανάπηρη αναπληρώτρια ειδικής εκπαίδευσης και φέτος για πρώτη φορά μετά από 12 συναπτά έτη κινδυνεύω να μείνω χωρίς εργασία, εξαιτίας του νέου νόμου 4589/2020.
Φέτος, λοιπόν, για πρώτη φορά γίνονται μόνιμοι διορισμοί στην ειδική εκπαίδευση. Καθώς οι ανάπηροι/ες αποτελούμε το 10% του πληθυσμού, είναι λογικό ότι κάποιοι από εμάς είμαστε εκπαιδευτικοί.
Στο σημείο αυτό να υπογραμμίσω ότι όπως όλοι, ανάπηροι και μη, και εμείς διαβάσαμε και σπουδάσαμε κανονικά. Διαθέτουμε αρκετά προσόντα, όπως ξένες γλώσσες, γνώση υπολογιστών, και δεν μας χαρίστηκε κανένα πτυχίο. Πολλοί από εμάς έχουμε και δεύτερο πτυχίο, μεταπτυχιακό κι άλλα επιπλέον προσόντα.
Μέχρι πρόσφατα, με το αρ. 13 του Π.Δ. 50/1996, οι ανάπηροι εκπαιδευτικοί είχαν το δικαίωμα να παίρνουν απόσπαση στον τόπο κατοικίας τους, δηλαδή ο νομοθέτης του Π.Δ. 1996, 24 χρόνια πριν είχε μεριμνήσει γι’ αυτό, ωστόσο ο νέος Νόμος του 2020 (4589/2020, παρ.62) δεν το λαμβάνει υπόψη. Αυτό σημαίνει πως οι περισσότεροι ανάπηροι συνάδελφοί μου θα αναγκαστούμε να δηλώσουμε μόνο τον τόπο μόνιμης κατοικίας μας και κατά συνέπεια το πιθανότερο είναι οι περισσότεροι ανάπηροι συνάδελφοι να μείνουμε εκτός διορισμού,ακόμα και αν είμαστε στον πίνακα διοριστέων.
Να αναφέρω ότι δουλεύω 12 χρόνια στην εκπαίδευση, έχω αρκετά μόρια λόγω σπουδών και προϋπηρεσίας ώστε να είμαι στον πίνακα διοριστέων, αλλά όχι αρκετά προκειμένου να διοριστώ στον τόπο καταγωγής μου.
Είναι ευρέως γνωστό ότι η ελληνική κοινωνία,δυστυχώς, δεν είναι φτιαγμένη να εξυπηρετείπρακτικά τις ανάγκες όλων των μελών της, ειδικά των αναπήρων. Την ευθύνη γι’ αυτό την έχει, φυσικά, η πολιτεία, η οποία δεν έχει μεριμνήσει προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες όλων μας. Δενυπάρχει καθολική προσβασιμότητα, αλλά ούτε και μέριμνα για την αλυσίδα προσβασιμότητας, σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού γίγνεσθαι. Επιπλέον, ζω σε μια κοινωνία όπου βρίθει από στερεότυπα και προκαταλήψεις, όπου μόνο ο μη ανάπηρος άνθρωπος θεωρείται ικανός για εργασία. Συνεχώς καταπατείται η πρακτική εφαρμογή της σύμβασης των δικαιωμάτων των αναπήρων. Υπάρχουν αμέτρητες ελλείψεις ισότιμης πρόσβασης για όλους/ες στην παιδεία, στον πολιτισμό, στην υγεία, στην εργασία. Εξαιτίας αυτών των ελλείψεων, πολλοί από εμάς τους/τις ανάπηρους/ες εγκλωβιζόμαστεστα σπίτια μας και, το σημαντικότερο,δυσκολευόμαστε εξαιρετικά να βρούμε εργασία. Να τονίσω εδώ, ότι τόσο ο εγκλωβισμός όσο και ο αποκλεισμός μας οφείλονται σε αυτές τις ελλείψειςπροσβασιμότητας και ΌΧΙ στις βλάβες μας, όπως συνηθίζεται να αποδίδεται από πολλούς (για ευνόητους λόγους).
Τι κάνει, όμως, το ελληνικό κράτος για να αντισταθμίσει αυτές τις ελλείψεις; Για άλλη μια φορά αρνείται να συμπεριλάβει τους ανάπηρους πολίτες; Εισάγει έναν νέο αποκλεισμό, θεσμικό αποκλεισμό, με το νόμο 4589/2020, και καθιστά πρακτικά αδύνατη τη δυνατότητά μας να εργαστούμε.
Αντιθέτως, με το νέο νόμο μοριοδοτείται το ποσοστό της βλάβης. Όσο μεγαλύτερη η βλάβη του καθενός,τόσο περισσότερα μόρια και το αντίστροφο. Αφενός δεν αποτελούν προσόν οι βλάβες μας! Αφετέρου, όπως προανέφερα, τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε δεν προέρχονται από τις βλάβες μας. Ακόμη κι αν κατορθώσει ένας ανάπηρος εκπαιδευτικός να βρει προσβάσιμο σπίτι ώστε να εργαστεί μακριά από τον τόπο κατοικίας του, πόσο εξασφαλισμένη θα είναι η προσβασιμότητα του περιβάλλοντος χώρου; Θα υπάρχει αλυσίδα προσβασιμότητας; Θα βρει προσβάσιμες μονάδες υγείας να συνεχίσει για παράδειγμα της φυσιοθεραπείες που πιθανόν να χρειάζεται;
Αν θέλουμε ως χώρα να θεωρούμαστε προοδευτικοί και πολιτισμένοι θα πρέπει να δίνουμε τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους να συμμετέχουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι και να άρουμε τα εμπόδια, αντί να δημιουργούμε καινούρια.
Θα ήθελα να κλείσω με την εξής παρατήρηση: Τα σημερινά παιδιά και αυριανοί πολίτες αυτής της χώρας έχουν να ωφεληθούν σημαντικά μέσα από τη διάδρασή τους με ανάπηρους εκπαιδευτικούς. Ας μην υποτιμηθεί η δύναμη ενός τέτοιου μηνύματος προς τους μελλοντικούς πολίτες, που μπορεί να σταθεί καταλυτικό για την γενικότερη πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας.
Αξιοπρέπεια και ισοτιμία σε όλους και όλες!

Ευχαριστώ,
Κατερίνα Μπλέτσα,
Ανάπηρη εκπαιδευτικός