Ένας απαραίτητος κόμβος «αλληλεγγύης για όλους»

Ένας απαραίτητος κόμβος «αλληλεγγύης για όλους»

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Δημιουργείται μια νέα δημόσια σφαίρα και ένα νέο υπόδειγμα κοινωνικής οργάνωσης των «από κάτω»

Μια πανσπερμία δράσεων και πρωτοβουλιών αλληλεγγύης, σε κάθε πόλη και στην πλειονότητα των γειτονιών της Ελλάδας έχει αναπτυχθεί τα τελευταία δύο, κυρίως, χρόνια από τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Είναι η δική του απάντηση στην κρίση και τις καταστροφικές της συνέπειες. Η δικτύωση και επικοινωνία των ποικιλόμορφων δομών κοινωνικής αλληλεγγύης που αναπτύσσονται είναι η ανάγκη που προσπαθεί να υπηρετήσει η «Αλληλεγγύη για Όλους», η οποία μάλιστα, όπως τονίστηκε σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε την περασμένη εβδομάδα, φιλοδοξεί να αποτελέσει και «ένα εργαλείο για την αλληλοκάλυψη των αναγκών όλων αυτών των δομών, τη γνωστοποίηση των δράσεών τους και τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε αυτές, όλων όσων έχουν ανάγκη».


Η «Αλληλεγγύη για Όλους» είναι επομένως μία συλλογικότητα με αποκεντροποιητική λογική, που λειτουργεί σαν κόμβος διευκόλυνσης της επικοινωνίας ανάμεσα στις δομές και όχι σαν κάποιο συντονιστικό ή κέντρο τους. «Αυτή είναι μία πρώτη διαφορά μας από τον τρόπο που λειτουργούν οι οργανισμοί προσφοράς φιλανθρωπίας ή κοινωνικών υπηρεσιών», σημείωσε στη συνέντευξη Τύπου ο Χρήστος Γιοβανόπουλος. «Τον τελευταίο καιρό, τέτοιες θεσμικές δομές ή πρωτοβουλίες, αυξάνονται μέσω επιδοτούμενων προγραμμάτων για τη φτώχεια ή την ανεργία (ΕΣΠΑ κλπ.) από τους ίδιους τους φορείς του μνημονίου, ή ΜΜΕ, επιχειρήσεις κλπ., από όσους δηλαδή ευθύνονται για την κοινωνική καταστροφή που πλήττει την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Εκτός από το ότι αυτά τα προγράμματα αποτελούν μία προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων κοινωνικής ευαισθησίας, διαμορφώνουν και νέες μορφές πελατειακών σχέσεων εκμεταλλευόμενα την κοινωνική δυστυχία και ανάγκη» υπογράμμισε ο ίδιος.


Η διαφορά από τους φορείς ελεημοσύνης

Αυτή η διάσταση της «Αλληλεγγύης για Όλους» δείχνει και δύο ακόμη βασικές διαφορές από τους θεσμικούς φορείς ελεημοσύνης που αναπτύσσουν δράση. Το πρώτο στοιχείο είναι ότι οι δομές που δικτυώνονται μέσω της «Αλληλεγγύης για Όλους» απευθύνονται σε όλες και όλους, χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις, είτε αυτοί αφορούν (τα λεγόμενα) «κοινωνικο-οικονομικά» κριτήρια, είτε αφορούν την καταγωγή, το χρώμα, τη θρησκεία, τα πιστεύω όσων πλήττονται από την κρίση. Όπως ακριβώς η φτώχεια, η πείνα, η έλλειψη φαρμάκων δεν κάνουν καμία άλλη διάκριση παρά μόνο ανάμεσα σε αυτούς που επωφελούνται από την καταστροφή και αυτούς που καλούνται να «πληρώσουν τη νύφη» ακόμα και με την ίδια τη ζωή τους, έτσι ακριβώς και η αλληλεγγύη… της «Αλληλεγγύης για Όλους» δεν κάνει διακρίσεις.

Όπως ακόμη τονίζουν οι συντονιστές της συλλογικότητας αυτής, δεν πρόκειται για μία πράξη βοήθειας των εχόντων προς τους μη έχοντες, των ικανών προς τους αναξιοπαθούντες. Δεν διαχωρίζει ανάμεσα σε αυτούς που λαμβάνουν αλληλεγγύη και σε αυτούς που δίνουν. Βασικό χαρακτηριστικό της λειτουργίας και της διαφορετικής πολιτικής κουλτούρας των δομών κοινωνικής αλληλεγγύης είναι τα στοιχεία της ανοιχτής απεύθυνσης, της συμμετοχής και της αδιαμεσολάβητης δημοκρατίας, της ισότητας, της ενεργοποίησης και αυτο-οργάνωσης όλων για να δοθούν συλλογικές λύσεις σε κοινές ανάγκες, με τις οποίες σήμερα μπορεί να βρίσκεται αντιμέτωπος ο ένας και αύριο η άλλη.

Με την έννοια αυτή, η υλοποίηση του συνθήματος «να μην μείνει καμία και κανένας μόνος απέναντι στην κρίση», αποκτά διττή έννοια. «Πρώτον ότι για να μπορέσει ένας λαός να συνεχίσει να αντιστέκεται στη μνημονιακή επίθεση που έχει φέρει την κοινωνία στα πρόθυρα της ανθρωπιστικής κρίσης, πρέπει πρώτα απ’ όλα να μπορεί να σταθεί όρθιος. Και δεύτερον ότι μέσα από την προσπάθεια να ανταποκριθούμε στον αγώνα για επιβίωση οργανώνουμε και έναν άλλο τρόπο επίλυσης των προβλημάτων μας, δημιουργούμε νέου τύπου κοινωνικές σχέσεις απέναντι στον κοινωνικό κατακερματισμό, τη βαρβαρότητα, την απομόνωση, το ρατσισμό, θέτουμε τις βάσεις και τις ρίζες ενός πολιτικού ρεύματος ανατροπής συνολικά των μνημονίων και των αιτιών που μας έχουν φέρει στη σημερινή κατάσταση, προετοιμάζουμε τους όρους για μία άλλη διέξοδο από την κρίση μέσω ενός βαθιού κοινωνικού μετασχηματισμού από τον ίδιο το λαό».

Υπό αυτό το πρίσμα, τελικά, οι δομές και το κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης που αναπτύσσεται διαμορφώνει μία νέα δημόσια σφαίρα και ένα νέο υπόδειγμα κοινωνικής οργάνωσης των «από κάτω», νέες κοινωνικές σχέσεις που δείχνουν πλέον να διεμβολίζουν και να αναζωογονούν και άλλες, παλιότερες συλλογικές μορφές οργάνωσης, από πολιτιστικούς συλλόγους και συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, μέχρι συνδικάτα και αγροτικούς συνεταιρισμούς.


Πολλαπλασιάζονται καθημερινά δομές και ωφελούμενοι

Περί τις 2.000-2.500 οργανισμοί και συλλογικότητες που παρέχουν υπηρεσίες κοινωνικής υποστήριξης έχουν καταγραφεί και επιβεβαιωθεί από την «Αλληλεγγύη για Όλους». Από αυτές, 250 δομές αφορούν αυτοοργανωμένες ομάδες πολιτών σε διάφορες περιοχές της χώρας, ενώ η ανάπτυξή τους καθημερινά είναι ραγδαία.

Δομές υγείας: Μέχρι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 30 καταγεγραμμένα κοινωνικά και αλληλέγγυα ιατρεία, στα οποία ενεργοποιούνται 580 γιατροί εκ των οποίων οι 437 τακτικές βάρδιες και 472 πολίτες στη γραμματειακή υποστήριξη. Υπάρχουν 30 κοινωνικά φαρμακεία και δραστηριοποιούνται 78 φαρμακοποιοί. Συνολικά μέχρι στιγμής έχουν εξυπηρετηθεί 13.000 πολίτες, αριθμός που αυξάνεται ραγδαία κάθε μήνα. Ετοιμάζεται λίστα φαρμάκων προσφοράς και ζήτησης από τις δομές, έτσι ώστε να συντονίζονται και να αλληλοκαλύπτουν τις ανάγκες τους όπου αυτό είναι εφικτό.

Δομές τροφής: Περίπου 65 δομές ασχολούνται με την τροφή. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται οι κοινωνικές κουζίνες, η διανομή πακέτων τροφίμων αλλά και οι πρωτοβουλίες «χωρίς μεσάζοντες». Οι οικογένειες και οι πολίτες που απευθύνονται σε αυτές τις δομές πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Ενδεικτικά:

Η συλλογικότητα στη Νίκαια προσφέρει πακέτα τροφίμων σε 180 οικογένειες, στην Κυψέλη σε 260 οικογένειες, στο Ν. Κόσμο σε 120 οικογένειες, στο Βύρωνα σε 250 οικογένειες, στους Αγ. Αναργύρους σε 50 οικογένειες, στο Πέραμα σε 150 οικογένειες, στον Υμηττό σε 200 άτομα, στο Βόλο σε 250 άτομα, στην Καβάλα σε 180 άτομα, στα Εξάρχεια σε 200 άτομα.
20 συλλογικότητες πανελλαδικά οργανώνουν διάθεση προϊόντων «χωρίς μεσάζοντες», διανέμοντας εκατοντάδες τόνους τροφίμων εβδομαδιαίως. Με βάση πρόσφατη έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, το 22% του πληθυσμού έχει επωφεληθεί από το «χωρίς μεσάζοντες».

Δομές παιδείας: Έχουν καταγραφεί 40 αλληλέγγυα σχολεία που ασχολούνται με την ενισχυτική διδασκαλία σε μαθητές όλων των βαθμίδων. Στις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες εμπλέκονται μέλη σωματείων και τοπικών ΕΛΜΕ. Μία πρώτη προσέγγιση αποτυπώνει εμπλοκή 700 δασκάλων και καθηγητών και εκατοντάδων μαθητών.

Κολεκτίβες εργασίας: Έχουν καταγραφεί 15 κολεκτίβες εργασίας, όπου ο κόσμος αποφάσισε να προτείνει ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης της εργασίας βασισμένο στη συνεργατικότητα, την αλληλεγγύη και τις πραγματικές ανάγκες των μελών τους.
Καμπάνια για το λάδι: Με εμπλοκή 20 νομών πανελλαδικώς και εκατοντάδων πολιτών έχουν διανεμηθεί 12 τόνοι λάδι σε δομές αλληλεγγύης που στηρίζουν νοικοκυριά. Σε πολλές περιπτώσεις οι δομές διασυνδέθηκαν μεταξύ τους έτσι ώστε οι περιοχές με μεγάλη παραγωγή λαδιού κάλυψαν ανάγκες άλλων περιοχών που το στερούνταν.

το ιστολόγιο της κίνησης σε νέα πιο δυναμική μορφή

με μια νέα πιό δυναμική μορφή απο σήμερα το blog της Κίνησης Πολιτών Νίκαιας Ρέντη "κόντρα στο ρεύμα" .
Ευελπιστούμε να είναι ενα ιστολόγιο "καθημερινής  χρήσης" για ενημέρωση.

Καθαρά Δευτέρα Στου Γιαλού Τα Βοτσαλάκια

Η Πρωτοβουλία Κατοίκων Πειραιά για τις Παραλίες Φρεαττύδα και Βοτσαλάκια,
καλεί όλους τους κατοίκους και επισκέπτες του Πειραιά,

την Καθαρά Δευτέρα 18/03/2013  Α Π Ο   Τ Ι Σ  12:00 
Σ Τ Η Ν  Π Α Ρ Α Λ Ι Α  Β Ο Τ Σ Α Λ Α Κ Ι Α
  • ΓΙΟΡΤΗ  ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
  • ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ
  • ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ (Φέρνουμε τα φαγητά μας)
Συμμετέχουν :
  • Η Ορχήστρα της Σχολής του Γιώργου Κότσαρη
  • Μπάντα του δρόμου με χάλκινα
  • Η Συλλογική Κουζίνα:  Ο Άλλος Άνθρωπος
  • Το Ανταλλακτικό Παζάρι Βιβλίων Συντάγματος (φέρτε βιβλία για ανταλλαγή)
         και άλλες συλλογικότητες, κινήσεις πολιτών και πρωτοβουλίες.

Οι Πειραιώτες αντιστεκόμαστε στην ιδιωτικοποίηση, στην εμπορική εκμετάλλευση, στην τσιμεντοποίηση και την περιβαλλοντική υποβάθμιση των ακτών μας.

Ζητάμε η Δημοτική Αρχή, σε ανοικτή διαβούλευση με τους κατοίκους, να αναπλάσει ήπια και να συντηρεί τις παραλίες, διατηρώντας τον ελεύθερο – δημόσιο – κοινόχρηστο χαρακτήρα τους με μοναδικό κριτήριο τις ανάγκες των πολιτών.

Στις Δημοκρατίες οι εκλεγμένοι Δήμαρχοι εκπροσωπούν τις Κοινωνίες, ΟΧΙ τα συμφέροντα και τους επιχειρηματίες.

Η ηλεκτρονική μας διεύθυνση: protovkatoik@hotmail.com
Η σελίδα μας στο Facebook: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΙΩΝ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ  (ΦΡΕΑΤΤΥΔΑΣ ΚΑΙ ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ)

Για ένα κίνημα ανθρώπινης αλληλεγγύης


Οι κινήσεις βοήθειας προς τα θύματα της κρίσης είναι μορφή αντίστασης εναντίον της σημερινής βαρβαρότητας
Του Ευτύχη Μπιτσάκη
Η σημερινή κρίση θα ήταν δυνατόν να ξεπεραστεί χωρίς την καταστροφή της χώρας μας, αν οι αίτιοι δεν ήταν εντολοδόχοι της εγχώριας ολιγαρχίας και των ξένων τοκογλύφων. Ομως η κρίση εντείνεται, βαθαίνει, πλήττει πλέον το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού. Αν δεν ανακοπεί με την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα και των κομμάτων της Αριστεράς, θα πάρει τη μορφή ανθρωπιστικής καταστροφής. Τρεις χιλιάδες αυτοκτονίες, γεγονός πρωτοφανές για την κοινωνία μας, είναι ήδη η απαρχή μιας εξόντωσης των θυμάτων της πολιτικής των Μνημονίων.

Τι κάνουν λοιπόν οι υπαίτιοι; Παρακολουθούν με την ψυχρή απάθεια του μητραλοία την εξόντωση του ελληνικού λαού. Τα συνδικάτα, βυθισμένα στην παρακμή, ελάχιστα μπορούν να συνεισφέρουν. Οι δήμοι, καταχρεωμένοι και συχνά αιχμάλωτοι των κομμάτων των Μνημονίων, είναι ανίκανοι να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση ενός κινήματος σωτηρίας.

Τι μένει λοιπόν. Μένει ο λαϊκός παράγων, ο μόνος ο οποίος μπορεί να πρωτοστατήσει σε ένα μέτωπο ανατροπής και σωτηρίας του ελληνικού λαού. Αλλά, από ορισμένες πλευρές διατυπώθηκε η αντίρρηση ότι η δημιουργία κινήσεων βοήθειας προς τους ανέργους και τους πεινασμένους είναι μορφή παθητικής ελεημοσύνης και ότι το έργο βοήθειας πρέπει να το αναλάβουν το κράτος, τα συνδικάτα και οι δήμοι. Αλλά πρώτον: Ας μην ελπίζουμε σε κάποια αποτελεσματική παρέμβαση. Και δεύτερον: Αν υπάρξει κάτι τέτοιο, πόσος καιρός θα χρειαστεί; Και τι γίνεται στο μεταξύ με αυτούς που πεινούν;

Ανθρωποι πεινούν, πεθαίνουν, αυτοκτονούν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι απρόσωπες μονάδες. Ζουν δίπλα μας. Η ανάγκη βοήθειας είναι άμεση. Οπως έλεγε ο Αριστοτέλης, ο γιατρός δεν γιατρεύει τον άνθρωπο γενικά, αλλά τον συγκεκριμένο άνθρωπο: τον Σωκράτη ή τον Καλλία. Ας αφήσουν λοιπόν ορισμένοι τις θεωρητικούρες και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εδώ και τώρα για τον συγκεκριμένο γείτονα που έχει ανάγκη.

Αλλά θα αντιτείνουν οι «θεωρητικοί» ότι η ελεημοσύνη ταπεινώνει τον άνθρωπο και τον κάνει παθητικό υποκείμενο, ανίκανο να αντιδράσει.

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως τις έννοιες. Η ελεημοσύνη είναι μια χειρονομία του πλούσιου προς τον φτωχό. Είναι συνεπώς ταπεινωτική, συμβάλλει στην παθητικότητα του ατόμου και είναι εν τέλει αναποτελεσματική. Αιώνες λειτουργίας της ελεημοσύνης δεν εξαφάνισαν την πείνα, μόνιμο συνοδό των ταξικών κοινωνιών, πάγιο αποτέλεσμα της ταξικής εκμετάλλευσης. Αυτή η μορφή βοήθειας είναι συνεπώς υποκριτική, αναποτελεσματική και ταπεινωτική για τον ελεούμενο, τον οποίο μετατρέπει σε ταπεινωμένο, παθητικό υποκείμενο, και όχι σε ενεργό πολίτη. Υπάρχει όμως και η βοήθεια ενός σχετικά φτωχού προς τον πένητα, τον πεινασμένο. Η μορφή αυτή είναι προφανώς αναποτελεσματική, αλλά δεν είναι καταδικαστέα. Ανταποκρίνεται σε μια δραματική κατάσταση και είναι εκδήλωση ανθρώπινης αλληλεγγύης και ευαισθησίας.

Αλλο λοιπόν ελεημοσύνη και άλλο ανθρώπινη αλληλεγγύη. Πού θεμελιώνεται όμως αυτή η διάκριση; Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο «ζώον πολιτικόν», όπως τον όριζε ο Αριστοτέλης και με τη σειρά του ο Μαρξ. Οπως έχουν αποδείξει οι σημερινές επιστήμες του ανθρώπου, ο άνθρωπος είναι γενετικά κοινωνικό ον. Το αίσθημα συνεπώς της αλληλεγγύης είναι έμφυτο στον άνθρωπο και είναι ένα από τα θετικά χαρακτηριστικά του αντιφατικού ανθρώπινου όντος. Οι σημερινές επιστήμες επιβεβαιώνουν και ερμηνεύουν τη ρήση του Αριστοτέλη ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο καθώς και τη μαρξιστική ανθρωπολογία κατά την οποία η ανθρώπινη βαρβαρότητα δεν είναι εγγεγραμμένη στα γονίδιά μας και ότι κατά συνέπειαν δεν υπάρχει ανθρωπολογικό εμπόδιο για μια κοινωνία ελευθερίας και ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Τι πρέπει, συνεπώς, και τι μπορούμε να κάνουμε; Ας υπενθυμίσουμε δύο δεδομένα: Τον καιρό του μεγάλου λιμού στη Σοβιετική Ενωση ο Λένιν έριξε το σύνθημα: Ολα για τη σωτηρία του λαού! Να συγκεντρώσουμε στάρι για τους πεινασμένους και ξύλα για να μην παγώσουν οι Σοβιετικοί πολίτες. Ας θυμηθούμε και τα δικά μας: Στην Κατοχή, ένα αντιστασιακό τραγούδι άρχιζε ως εξής: «Το ΕΑΜ μάς έσωσε απ” την πείνα, έφτιαξε ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ…». Συσσίτια στις πόλεις, το έφιππο ιππικό του ΕΛΑΣ που έσωσε το σιτάρι του θεσσαλικού κάμπου από τη λεηλασία των ναζί κ.λπ. Συνεπώς: Αγώνας για την επιβίωση, αγώνας για την απελευθέρωση στην Αθήνα, στις πόλεις και στα χωριά. Και σήμερα; Στη χώρα μας δεν έχουμε κατοχή από ξένα στρατεύματα. Τη χώρα μας δεν την ποδοπατεί η ναζιστική μπότα. Αλλά σήμερα έχουμε μια οικονομική και πολιτική μορφή κατοχής, όπου πρωτοστατεί, πάλι, η Γερμανία του κεφαλαίου. Τι κάνουμε λοιπόν; Στο ερώτημα έχουν ήδη απαντήσει οι πολίτες, προλαβαίνοντας την πρωτοβουλία των κομμάτων της Αριστεράς: Σε πολλές συνοικίες της Αθήνας και σε άλλες πόλεις, ακόμα και στην επαρχία, έχουν συγκροτηθεί κινήσεις βοήθειας προς τα θύματα της κρίσης. Αυτή η μορφή ανθρώπινης αλληλεγγύης είναι μορφή αντίστασης εναντίον της σημερινής βαρβαρότητας. Και αυτή η έκφραση αλληλεγγύης δεν ταπεινώνει και δεν παθητικοποιεί τους συνανθρώπους μας. Αντίθετα, τους ανακουφίζει, τους βοηθάει να σταθούν στα πόδια τους και να αγωνιστούν για την ανατροπή της σημερινής καταστροφικής πολιτικής. Αλλά αυτό το κίνημα δεν απαλλάσσει τα συνδικάτα, τους δήμους και το άθλιο κράτος.

Τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς οφείλουν να πρωτοστατήσουν στο αναπτυσσόμενο κίνημα αλληλεγγύης. Και αν το δούμε στενότερα, να μην αφήσουν την πρωτοβουλία στην Εκκλησία και στη νεοναζιστική πανούκλα.


27 Μαρτίου: Ανοιχτή Συνέλευση

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΑΣ

Η κοινωνία δοκιμάζεται: καθημερινά εκατοντάδες άνεργοι προστίθενται στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων, χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο, 400 χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν ούτε 1 εργαζόμενο, το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα σε κατάρρευση, τα κρατικά νοσοκομεία συγχωνεύονται ή κλείνουν, η δημόσια υγεία βρίσκεται σε κίνδυνο. Δεκάδες σπίτια καθημερινά μένουν χωρίς ρεύμα ή απειλούνται με διακοπή.

Η πείνα ξανασηκώνει κεφάλι …..

Μήπως πρέπει να ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ;

Η Κίνηση Πολιτών Νίκαιας Ρέντη «κόντρα στο ρεύμα» καλεί σε Ανοιχτή συνέλευση
για να οργανώσουμε την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΑΣ

Την Τετάρτη 27 Μαρτίου στις 7:00μμ
στην αίθουσα δημοτικού συμβουλίου στο Δημαρχείο της Νίκαιας (Π. Τσαλδάρη 10)

Μπορούμε –με οργάνωση- να βρεθούμε δίπλα στα άτομα που έχασαν ή κινδυνεύουν να χάσουν την δουλειά τους, στους πολίτες που είναι εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της φτώχειας και της πείνας, στα παιδιά και στους γονείς που χρειάζονται στήριξη, στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, στην πόλη μας που ξεπουλιέται.