ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ… «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ» ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑΣ.

Μιλώντας οι νέοι για τις Δημοτικές Εκλογές.

Η κουβέντα για τις δημοτικές εκλογές θα μπορούσε σε μια παρέα νεολαίων ανθρώπων ηλικίας 17-30 χρονών να φαντάζει από αδιάφορη έως βαρετή. Σίγουρα θα μπορούσαν να ακουστούν ατάκες όπως «ποιός ασχολείται με τους δημάρχους, όλο το παιχνίδι παίζεται στις  κυβερνήσεις» ή «εδώ ο κόσμος καίγεται και  εσείς ασχολείστε με τη μικρή εικόνα». Η πραγματικότητα παρόλα αυτά είναι αρκετά διαφορετική. Πως μπορεί ένας νέος της γενιάς μας  να τοποθετήσει  τον εαυτό του μέσα στο κάδρο αυτών των εκλογών;; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να δούμε τις διαφορετικές εκδοχές αντιμετώπισης αυτών των εκλογών. 

Για κάποιους της δικής μας γενιάς που υπηρέτησαν διαφορετικές λογικές οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ευκαιρία για ανέλιξη, για καριέρα για πολιτική σταδιοδρομία, για ικανοποίηση προσωπικών βλέψεων και κινήτρων.  Αυτοί οι νέοι συνομήλικοι μας που μεγαλώσαμε πάνω κάτω μέσα στην ίδια περίοδο ραγδαίων κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων πήραν και συγκεκριμένες επιλογές αναγκαστικά ταυτόσημες με την φιλοδοξία τους. Πιστοί στην μνημονιακή νεοφιλελεύθερη στρατηγική και τις πολιτικές της Ε.Ε, υπηρέτες των πιο σκληρών, βάρβαρων και αντιλαϊκών πολιτικών που καταβαράθρωσαν  τη γενιά μας και την καταδίκασαν να γίνει από μια γενιά ονειροπόλα σε μια γενιά συρρικνωμένη οικονομικά, απομονωμένη κοινωνικά και τσακισμένη ψυχολογικά. Με αυτούς τους ανθρώπους επιλέξαμε να πάρουμε διαζύγιο. Και να στρέψουμε τα δικά μας βέλη εναντίον τους. Όχι γιατί θέλουμε να τους μετατρέψουμε σε εσωτερικούς εχθρούς. Αλλά γιατί έχουν και αυτοί ευθύνη για τη τεράστια κοινωνική και οικονομική καταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς.

Εμείς  ποιά θέση παίρνουμε και σε ποιο κόσμο απευθυνόμαστε;

Εμείς απευθυνόμαστε  σε όλους εκείνες/ους  τις/ους νέες/ους  που είναι άνεργοι, ελαστικά εργαζόμενοι, ανακυκλώσιμοι εργαζόμενοι, ανειδίκευτοι εργάτες, είναι φοιτητές ή σπουδαστές σε τεχνικά και επαγγελματικά εκπαιδευτήρια, κάνουν 2 και 3 δουλειές τη μέρα για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Είμαστε με τη νεολαία που αυτή την αγωνία για επιβίωση προσπάθησε και προσπαθεί να τη μετατρέψει σε ένα παραγωγικό άγχος για μια διαφορετική καθημερινότητα μακριά από λογικές διαχείρισης, ενσωμάτωσης και ηττοπάθειας. Είμαστε με τον νέο άνεργο που στήνεται με τις ώρες στην ουρά του ΟΑΕΔ και περιμένει να ανανεώσει τα χαρτιά του για το επίδομα, είμαστε με τον ανασφάλιστο εργαζόμενο που διεκδικεί τα δεδουλευμένα του. Είμαστε με  τη πλευρά εκείνη που δε κατεβάζει το κεφάλι στους «ανώτερους» αλλά παλεύει για μια καλύτερη ζωή με ανθρώπινους ρυθμούς και αξιοπρεπείς όρους εργασίας.

Τί διεκδικούμε; Τί παλεύουμε;

Για μας οι δήμοι και η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως μηχανισμός του κράτους αποτελεί ένας από τους βασικούς φορείς υλοποίησης των μνημονίων στη γειτονιά μας. Η γειτονιά μας όμως, η πόλη που μεγαλώσαμε, πρωτοερωτευτήκαμε, ζήσαμε και αναπτύξαμε τις πρώτες μας κινηματικές και πολιτικές δραστηριότητες δε θυσιάζεται για κανένα πολιτικό στέλεχος, για κανένα δήμαρχο που θέλει να παντρέψει τη δημοκρατία με τα μνημόνια, την όμορφη πόλη με την ερήμωση και την απονέκρωσή της, την αύξηση της εμπορικής και αναπτυξιακής δραστηριότητας  με τη βαθιά κρίση στο ντόπιο εμπόριο. Εμείς οι νεολαίοι/ες Κοκκινιώτες/ισσες είμαστε άνθρωποι που αυτή τη στιγμή ζούμε χωρίς κέντρο στη πόλη μας. Δεν υπάρχει σημείο κεντρικό για τη ψυχαγωγική μας δραστηριότητα, δεν υπάρχει συγκοινωνία επαρκής να ικανοποιεί τις ανάγκες μας. Οι δημόσιες κοινωφελείς υπηρεσίες βρίσκονται μακριά από τη πόλη μας, όμηροι των επιχειρηματικών συμφερόντων.

Παλεύουμε για μια πόλη ζωντανή, προσβάσιμη και ανοικτή που θα αγκαλιάζει την άνεργη και εργαζόμενη νεολαία του τόπου μας. Θέλουμε ανοικτά, δημόσια και δωρεάν πάρκα και θέατρα που θα λειτουργούν ως κοινόχρηστοι χώροι αναψυχής και ανάπτυξης των αθλητικών δραστηριοτήτων για τη νεολαία. Η γειτονιά μας που αποτελεί το καταφύγιο μας μέσα στη κρίση θέλουμε να είναι ανάσα αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης και όχι  ένα άθροισμα απομονωμένων και ξεκομμένων γειτονιών. Θέλουμε η προσφυγική μας γειτονιά να αποτελεί φάρος αλληλεγγύης και αντιφασισμού και να αναπτύσσει διαρκώς μορφές  λαϊκής αυτοάμυνας απέναντι στην άνοδο του φασισμού.  Θέλουμε σύγχρονες μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης για τους άνεργους συμπολίτες μας που θα είναι αποτέλεσμα μια αναλυτικής καταγραφής του προβλήματος στη πόλη μας και όχι μια προεκλογική φωτοβολίδα. Θέλουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με συλλογικά κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα για όλους μας. Θέλουμε ο δήμος μας να κάνει μαζικές προσλήψεις όλου του άνεργου ή επιστημονικού και ανειδίκευτου δυναμικού της πόλης μας. Δε θέλουμε μισθούς-χαρτζιλίκι των 400 ευρώ και σκιώδεις αυξήσεις του κατώτατου μισθού αλλά μια πραγματική κοινωνική προνοιακή πολιτική για τη νεολαία που θα περνάει και μέσα από τη τοπική αυτοδιοίκηση.

Κλείνοντας, η παρέμβαση μας στις δημοτικές εκλογές δεν είναι απλά μια προσπάθεια να καταθέσουμε τη ταυτότητα μιας διαφορετικής νεολαίας. Είναι η προσπάθεια μας να επικοινωνήσουμε με όλο αυτόν τον κόσμο που αναφέραμε και παραπάνω, να αγκαλιάσουμε τους προβληματισμούς και τις αγωνίες του και να τον στρατεύσουμε στο μονοπάτι μια άλλης διαδρομής, πιο ανατρεπτικής, πιο ριζοσπαστικής, για μια νεολαία που δε συμβιβάστηκε με τα κομματικά γραφεία και τους διαδρόμους της Βουλής αλλά μέσα από τα κινήματα και τους αγώνες της Ριζοσπαστικής Αριστεράς προσπαθεί να ανασυγκροτήσει την ανυπότακτη γενιά του σήμερα, μέσα στη δυσμενή κατάσταση που διαμορφώνεται.

Η Κίνηση Πολιτών Νίκαιας-Ρέντη «Κόντρα στο Ρεύμα» αποτελεί για μας ένα σημαντικό πολιτικό και κινηματικό εργαστήρι. Ως «νέοι-νέες του Κόντρα στο Ρεύμα» θα δώσουμε τη μάχη μέσα από τα ψηφοδέλτια του σχήματος απέναντι στις λογικές «όλοι οι κακοί χωράνε» της διοίκησης Ιωακειμίδη και με πίστη πως τα όνειρα μας για μια θεμελιώδη κοινωνική αλλαγή αλλά και ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια περνάει  μέσα από τις δικές μας σφιγμένες γροθιές και όχι αναθέτοντας τα σε «σωτήρες» υπερδημάρχους ή μεγάλες κινηματικές προσωπικότητες.

Νέες και οι νέοι  που στηρίζουν τη Δημοτική Κίνηση «Κόντρα στο Ρεύμα» σε Νίκαια-Ρέντη:

Βραχάτη Κατερίνα, μαθήτρια.

Δεμέστιχα Θάλεια, καθηγήτρια αγγλικών.

Δοκμετζή Αλίκη, φοιτήτρια ΤΕΙ Αθήνας.

Θεοδωρίδης Αλέξανδρος, θεατρολόγος-ηθοποιός.

Καλαβάνος Παναγιώτης, δικηγόρος.

Καρακασίδου Βίκυ, φοιτήτρια ΤΕΙ Αθήνας.

Κορδατζάκης-Βογιατζής Ηρακλής, ιδιωτικός υπάλληλος- μεταπτυχιακός φοιτητής.

Λουίζου Άννα-Μαρία, φοιτήτρια Φιλοσοφικής Αθηνών.

Μπίστα Ξένια, φοιτήτρια Ιατρικής Αθηνών.

Παπαθανασίου Λάμπρος, αρχιτέκτονας.

Παπαντωνίου Μαρία, νοσηλεύτρια.

Πετρούλια Στέλλα, φοιτήτρια ΤΕΙ Αθήνας.

Σταυρακάκης Χρήστος, αρχιτέκτονας- μεταπτυχιακός φοιτητής ΕΜΠ.

Τσακαλίδης Βασίλης, ιδιωτικός υπάλληλος.

Τσατσαρώνης Γιάννης, άνεργος.

Τσατσαρώνης Σπύρος, κοινωνικός επιστήμονας- εργαζόμενος σε διεθνή οργανισμό.

Φωτάκης Γιάννης, ιδιωτικός υπάλληλος.

Ψωμά Μαρία, δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη.