Κωνσταντίνος Ντίνος Κατσαφάνας "δεν έχω καμία διάθεση να παριστάνω τον Δήμαρχο"

Στην 1η τακτική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Νίκαιας Αγίου Ιωάννη Ρέντη το δημοτικό συμβούλιο ομόφωνα αποφάσισε να ονομάσει την Δημοτική Πινακοθήκη σε "Δημοτική πινακοθήκη Νίκαιας Αγίου Ιωάννη Ρέντη  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΑΦΑΝΑΣ .

φωτογραφία του Ντίνου Κατσαφάνα απο το αρχείο του Γιώργου Βεράνη 

Ο Κωνσταντίνος (Ντίνος) Κατσαφάνας γεννήθηκε το 1910 στην Βαλαχοκερασέα Αρκαδίας, ήταν γιατρός με ειδικότητα στην παθολογία, και διατηρούσε ιδιωτικό ιατρείο στη Νίκαια. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 30ής Μαρτίου / 6 Απριλίου 1975, τις πρώτες μετά τη Μεταπολίτευση, εξελέγη δήμαρχος Νίκαιας με το συνδυασμό της Ενωμένης Δημοκρατικής Παράταξης.

Διακρινόταν για την κοινωνική αντίληψη και την αλληλέγγυα στάση του.
Κατά την περίοδο της Κατοχής πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση με τον ΕΑΜ ΕΛΑΣ εξορίστηκε φυλακίστηκε ενώ αργότερα, ως ιδιώτης γιατρός, περιέθαλπε δωρεάν τους οικονομικά αδύναμους.
Πέρα από την επαγγελματική και κοινωνική δραστηριότητά του ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος και ιδιαίτερα φιλότεχνος. Σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του διαμόρφωσε το δεύτερο όροφο του Παλιού Δημαρχείου σε αίθουσα εκθέσεων και καθιέρωσε τη διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων σε τακτά διαστήματα. 
Με το ενεργό ενδιαφέρον του προσέλκυσε στη Νίκαια σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής, όπως το ζωγράφο Γιάννη Γαΐτη και το γλύπτη Κώστα Πολυχρονόπουλο, και

κοντά σε αυτούς δραστήριους καλλιτέχνες, όπως τον Δημήτρη Τηνιακό, τον Δημήτρη Μπούτσικο, την Βανιώ Χατζηγεωργίου κ.ά.
Στο πλαίσιο της εικαστικής πολιτικής που προώθησε, διοργανώθηκαν επίσης σημαντικές ομαδικές εκθέσεις Ελλήνων και Ιταλών καλλιτεχνών. Στα δύο πρώτα χρόνια της θητείας του πραγματοποιήθηκαν στο Δημαρχείο της Νίκαιας 14 εικαστικές εκθέσεις καθιστώντας την πόλη ένα σύγχρονο  κύτταρο πολιτισμού.
Η σπουδαιότερη πρωτοβουλία του, ως προς την πολιτισμική αναβάθμιση του Δήμου, ήταν η έκκληση που απηύθυνε στα τέλη του 1975 στους Έλληνες καλλιτέχνες, μέσω του

Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, ζητώντας από αυτούς να δωρίσουν έργα τους στην πόλη. 
Σκοπός του Κατσαφάνα ήταν να δημιουργηθεί μια δημοτική Πινακοθήκη που θα αποτελούσε πυρήνα αισθητικής αγωγής για τους δημότες. Ανάλογη έκκληση απηύθυνε και στους Έλληνες λογοτέχνες, με σκοπό τα βιβλία τους να αποτελέσουν το θεμέλιο της δημοτικής Βιβλιοθήκης της Νίκαιας. 
Στο κάλεσμα του Κατσαφάνα ανταποκρίθηκαν περισσότεροι από 70 καλλιτέχνες, πολλοί από τους οποίους ήταν σημαίνουσες μορφές της ελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα. 
Μέσα στους πρώτους έξι μήνες συγκεντρώθηκαν πάνω από εκατό έργα, η αξία των οποίων εκτιμήθηκε την εποχή εκείνη σε 2,5 εκατομμύρια δραχμές.

φωτογραφία απο το αρχείο του Γιώργου Βεράνη 

                

Η σοβαρή ασθένεια που έπληξε την υγεία του ταλαιπωρώντας τον για μήνες και ο πρόωρος θάνατός του τον Μάρτιο του 1979 διέκοψε τους πολιτισμικούς στόχους που είχε θέσει και δρομολογήσει για την πόλη.

 Χρειάστηκε να περάσουν σαράντα χρόνια μετά την πρωτοβουλία του, για να αποκτήσουν τα έργα της δημοτικής Συλλογής τη στέγη που τους οφειλόταν. 
Χωρίς τη δική του κινητοποίηση, δε θα μπορούσε σήμερα η πόλη να έχει στη διάθεσή της το πολύτιμο απόκτημα της Δημοτικής Πινακοθήκης.

φωτογραφία απο το αρχείο του Γιώργου Βεράνη 

Απόσπασμα από το βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου (από το βιβλίο του "επαρχίες της αθηνας", εκδ. "Ερμείας", 1975)

<<ίσως η μόνη μου πρακτική αποστολή να είναι, το ότι θα βοηθήσω να φτιαχτεί μια ωραία πινακοθήκη. Εδώ στην Κοκκινιά. Για να βλέπουν τα παιδιά, οι νέοι, τους πίνακες και να συνηθίζει το μάτι τους στην ομορφιά. Και να δουλεύει το μυαλό τους.>.

Χρειάστηκε να περάσουν 40 χρόνια για να γίνει πραγματικότητα το "όνειρο του Ντίνου Κατσαφάνα πολλά έργα σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών στα χρόνια αυτά  με ευθύνη όλων των διοικήσεων από την εποχή του Κατσαφάνα και μετά χάθηκαν άλλα βρέθηκαν πεταμένα στην κυριολεξία σε ακατάλληλους χώρους  .
Ευτυχώς μετά την δωρεά του κτηρίου από τον Κεχαγιά η δημοτική πινακοθήκη είναι πλέον πραγματικότητα .