Η βία χτυπιέται με καλλιέργεια ιδεών
Ξανά λοιπόν το 2015, όπως και 35 χρόνια πριν. Οι ίδιες συζητήσεις, τα ίδια φαινόμενα, οι ίδιες διακηρύξεις και πάνω απ’ όλα το ίδιο πρόβλημα.
Η βία στα γήπεδα.
Γιατί αλήθεια; Γιατί ένα πρόβλημα το οποίο όλοι εντοπίζουν, όλοι αποκηρύσσουν, όλοι θέλουν να χτυπήσουν, ζει και βασιλεύει 35 χρόνια, με θλιβερή παρακαταθήκη εφτά νεκρούς; Τι σόι πλάτες και δύναμη έχει αυτό το πρόβλημα, που είναι υπεράνω νόμων, κοινωνίας, πολιτείας, ανθρώπων και εξακολουθεί να τρώει χρήμα, ιδέες, σάρκες;
Η απάντηση είναι απλή. Ουδείς αξιοποίησε τις ιδέες, τους νόμους, τις πρωτοβουλίες και πάνω απ’ όλα τους ανθρώπους που βγήκαν μπροστά για να το πολεμήσουν. Αρκεί μια σύντομη ματιά σε προτάσεις, πρωτοβουλίες και σκέψεις που περιείχε το υπόμνημα της Επιτροπής Καλλιέργειας Αθλητικού Πνεύματος (ΕΚΑΠ) που κατατέθηκε το 1981 στην τότε κυβέρνηση, αλλά πετάχτηκε στα καλάθια των αχρήστων.
Αρκεί επίσης να ανατρέξουμε σε μερικές από τις πρωτοβουλίες του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) για την αντιμετώπιση της τυφλής βίας μέσα κι έξω από τα γήπεδα διαχρονικά.
Ειδικότερα:
Ο ΠΣΑΠ, χωρίς να υπάρχει νόμος, χωρίς πολιτική ή κομματική εντολή, μπήκε στη Λεωφόρο, σε ένα γήπεδο φωτιά και πριν από ένα ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού μάζεψε στη σέντρα τους παίκτες, οι οποίοι ήταν ήδη φορτισμένοι από παράγοντες, αθλητικό Τύπο και οργανωμένους οπαδούς, ζητώντας τους να δώσουν πρώτοι το παράδειγμα της φίλαθλης συμπεριφοράς. Ο αγώνας που ακολούθησε ήταν υπόδειγμα αθλητικής συμπεριφοράς σε γήπεδο και εξέδρα.
Το ίδιο επιτυχημένο «κόλπο» της πειθούς επαναλάμβαναν τα στελέχη του ΠΣΑΠ σε αντίστοιχης επικινδυνότητας παιχνίδια, όπως ντέρμπι, μπαράζ κλπ.
Επιπλέον. Σεμινάρια επιμόρφωσης, που τώρα πέφτουν στο τραπέζι σαν βαρύγδουπες, φοβερές και τρομερές προτάσεις, γίνονταν στο παρελθόν συνεχώς, χάρη στο μεράκι και τον μόχθο των ποδοσφαιριστών και των εκπροσώπων τους, που ήθελαν να καθαρίσει ο χώρος τους από τη μάστιγα της βίας.
Ας θυμηθούμε πώς σταμάτησε η αέναη ποδοσφαιρική αντιπαράθεση δύο γειτονιών: της Καισαριανής και του Βύρωνα. Χτυπήθηκε στη ρίζα της, όταν συνεργάστηκαν ο Αστέρας 2004 και η Δόξα Βύρωνος με τους δημάρχους και τους αστυνομικούς διευθυντές των δύο πόλεων. Ούτε νόμοι χρειάστηκαν ούτε ΜΑΤ ούτε τίποτε. Κυριάρχησε η λογική, ότι μπορούμε μόνοι μας να χτυπήσουμε τη βία και να χαρούμε το ποδόσφαιρο.
Κι ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα. Γνωστή και αιώνια η αντιπαράθεση των οπαδών της Προοδευτικής και του Ιωνικού και τα όσα θλιβερά συνέβαιναν πριν, κατά και μετά τις αναμετρήσεις των δύο ομάδων, που στιγμάτιζαν δύο λαϊκές συνοικίες. Με πρωτοβουλία των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών των δύο ομάδων, συγκεντρώθηκαν οι δήμαρχοι, οι βουλευτές, οι αστυνομικές αρχές, η ΔΕΑΒ και μια σειρά φορείς της περιοχής με στόχο ενωμένοι να δώσουν τέλος στο φαινόμενο. Δυστυχώς την πρωτοβουλία τορπίλισαν η γραφειοκρατία, η πολιτική ατολμία και τα μικροσυμφέροντα.
Το 2010 η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) διοργάνωσε ημερίδα για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα, με συμμετοχή επιστημόνων, τοπικών παραγόντων, σωματείων, ενώσεων. Τα συμπεράσματα της ημερίδας ποτέ και από κανένα δεν αξιοποιήθηκαν.
Στην Κρήτη, λίγο έξω από την πόλη του Ηρακλείου, ένας μικρός αλλά περήφανος σύλλογος, η Μπαρτσελόνα Μονοφατσίου, καθιέρωσε υποδειγματική υποδοχή των αντίπαλων. Στο τέλος κάθε αγώνα και ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων διοργανώνει γλέντι με τσικουδιές και για τις δύο ομάδες. Οι παράγοντες, που την υπηρετούν ανιδιοτελώς, το κάνουν γιατί έτσι αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο. Τονίζουν όσα ενώνουν. Αδιαφορούν για τις μικρότητες που χωρίζουν. Τιμούν τον ηττημένο το ίδιο με τον νικητή. Το άπαν είναι η συμμετοχή και η γιορτή.
Οταν θέλεις μπορείς να απομονώσεις τη βία, όπως έπραξε ο Ολυμπιακός Πατρών, διώχνοντας ποδοσφαιριστές του επειδή συμπλέκονταν με αντιπάλους στη διάρκεια αγώνων. Η εξήγηση ήταν απλή: «Κύριοι, η συμπεριφορά σας δεν ταιριάζει με το πνεύμα της ομάδας μας».
Η βία, ως νοοτροπία ή ιδεολογία, χτυπιέται κυρίως με τη δημιουργία φιλάθλου πνεύματος, καλλιέργεια ήθους και αξιών. Το πρόβλημα είναι ότι οι ασκούντες εξουσία δεν αφουγκράζονται καινοτόμες ιδέες, δεν αξιοποιούν τους παράγοντες που θέλουν και μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
Προτού φτιάξουμε για ακόμα μια φορά... νέους νόμους, πριν αποφασίσουμε καινούργια μέτρα, ας κάνουμε το προφανές: Ας αλλάξουμε σκέψη και νοοτροπία με δουλειά από τα κάτω, ξεκινώντας από τα μικρά γεγονότα και βιώματα.
Ας αξιοποιήσουμε τη θετική εμπειρία σαν μαγιά. Η πάταξη της βίας, εκτός από καλούς νόμους, απαιτεί ανθρώπους με γνώσεις, όρεξη, μεράκι και ανιδιοτέλεια - στη Δικαιοσύνη, στην Αστυνομία, στο ποδόσφαιρο, στα σωματεία, στους φορείς.
Τη βία, πέρα από το τι την προκαλεί, μην ξεχνάτε ότι άνθρωποι την εξασκούν. Και άνθρωποι μπορεί επίσης να την πολεμήσουν και να τη χτυπήσουν. Οχι απλά και μόνο νόμοι.
*πρώην γ.γ. του ΠΣΑΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου