Η Κίνηση Πολιτών Νίκαιας-Ρέντη Κόντρα στο Ρεύμα, τιμώντας τα 70 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς (1944-2014) διοργάνωσε εκδήλωση στην Νίκαια την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014, με τίτλο "ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗ ΛΗΘΗ".
 |
Η εκδήλωσή ξεκίνησε με συγκέντρωση στον "Έσπερο" στις 6.30μμ, όπου ο Πάρης Λιάτσος διάβασε αποσπάσματα από το ιστορικό εκείνων των ημερών, συνδέοντας την ιστορική μνήμη με το σήμερα.
Η επόμενη στάση ήταν στην συμβολή των οδών Ηλιουπόλεως και Γέμελου όπου έγινε αναφορά στον Κώστα Γέμελο
Η Αλίκη Παπαχελά διαβάζει τον επίλογο απο την ιστορική ομιλία του Κώστα Γέμελου στο δημοτικό συμβούλιο της Νίκαιας ΕΔΩ
Η μικρή πορεία κατέληξε στη πλατεία Οσίας Ξένης, αποτίοντας φόρο τιμής, στους νεκρούς ήρωες της πόλης, μπροστά στο μνημείο.
Στη συνέχεια μέσα στον χώρο της Μάντρας του Μπλόκου, ο επικεφαλής της Κίνησης "Κόντρα στο Ρεύμα" Κώστας Παπαδόπουλος με έναν σύντομο χαιρετισμό του αναφέρθηκε, στην ανάγκη την ιστορικής συνέχειας που πρέπει να υπάρχει, μαθαίνοντας από την ιστορία της πόλης και συνεχίζοντας τις αγωνιστικές και πολιτιστικές παραδόσεις των ανθρώπων της.
Ο Πάρις Λιάτσος διάβασε αποσπάσματα απο το "Μπλόκο της Κοκκινιάς" του Δημήτρη Λιάτσου , μαζί με τους νεολαίους της Κίνησης Μαρία Ψωμά , Φάνη Ψωμά και την Μαρία Ταραλά
http://youtu.be/y8ZL79FS60o?list=UU8DqeLzDykExYxatwjPKggA
Στην συνέχεια στην κατάμεστο χώρο της Μάντρας ηθοποιός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Κανελλοπούλου, με μια εκπληκτική ερμηνεία παρουσίασε τον μονόλογο-μαρτυρία "Τζιέρι μου" της Κάτιας Γαλόπουλου.
Τραγούδησε, η Φωτεινή Βελεσιώτου ενώ στο πιάνο ήταν ο Γιώργος Καλκάνης.
Πρωτομαγιά, Φωτεινή Βελεσιώτου - Γιώργος Καλκάνης
Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συντελεστές της επιτυχημένης εκδήλωσης , στην Μαρώ Τριανταφύλλου που επιμελήθηκε όλη την εκδήλωση , στην Κάτια Γαλοπούλου που έγραψε το υπέροχο "Τζιέρι μου" στην ομάδα Πολιτισμού της Κίνησης , τον Στέλιο την Στέλλα τις Μαρίες τον Φάνη τον Δημήτρη τον Γιάννη την Μαρίνα τη Βάσω και όλους τους συναγωνιστές που δούλεψαν για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα .
Η Μαρώ Τριανταφύλλου για την εκδήλωση έγραψε :
Φίλες και φίλοι,
την Κυριακή που μας πέρασε στη Νίκαια, έζησα κάτι πολύ όμορφο και πολύ βαθύ. 70 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς, επέτειος σημαντική της νεώτερης ιστορίας μας. Με τους συντρόφους του "Κόντρα στο Ρεύμα" ετοιμάσαμε μια εκδήλωση που συνδύαζε τον ιστορικό περίπατο σε σημεία της πόλης που συνδέονται με το Μπλόκο και μια θεατρική-μουσική παράσταση. Ο τίτλος της όλης ημέρας ήταν ΜΠΛΟΚΟ στη ΛΗΘΗ. Αυτή τη λήθη που μας επιβάλλεται με χίλιους τρόπους, γιατί η μνήμη είναι επικίνδυνη. Όποιος θυμάται, αναζητά να μάθει και κυρίως ξέρει πως τα πράγματα αλλάζουν. Ανατρέπονται όσα μας φαίνονται, όσα μας επιβάλλουν να μας φαίνονται αυτονόητα και αιώνια. Η τάξη του κόσμου, ας πούμε, και η υποταγή... Πολύς, πάρα πολύς κόσμος συμμετείχε στον περίπατο και πολύ ενεργά. Κι όταν όλος τούτος ο λαός μπήκε σιγά σιγά στη μάντρα του μπλόκου και φουρφούρισε ο κήπος από ζωή, δεν έμοιαζε να έμπαιναν θεατές, αλλά διαδηλωτές. Μια διαδήλωση για την ιστορία έγινε προχτές στη Νίκαι και αυτό ήταν το σπουδαίο. όσοι ήμασταν ήδη μέσα στο χώρο για να ετοιμάσουμε το δεύτερο μέρος της γιορτής, αναρριγήσαμε και ενθουσιαστήκαμε.
Μια ομάδα νεαρών παιδιών της πόλης (η Μαρία Ψωμά, η Μαρία Ταραλά και ο Φάνης Ψωμάς) διάβασαν από το βιβλίο του νικαιώτη αγωνιστή Δημήτρη Λιάτσου "το Μπλόκο της Κοκκινιάς" κι έπειτα τα ίδια παιδιά οδήγησαν τον κόσμο στο χώρο που είχε ετοιμαστεί για την παράσταση. Οι δυο υπέροχες γυναίκες, η Μαρία Κανελλοπούλου και η Φωτεινήγ Βελεσιώτου, ήταν ήδη εκεί έτοιμες. Η Μαρία διάβασε το μονόλογο - μαρτυρία της αγαπημένης μου φίλης Κάτιας Γαλοπούλου "Τζιγέρι μου" (ηρωίδα του μονολόγου η γιαγιά της Κάτιας, η μακαρίτισσα Νικολέτα Αγάπογλου, που την αγαπήσαμε όλοι μέσα από το πορτραίτο της Κάτιας, σαν να την είχαμε γνωρίσει) και η Φωτεινή συνόδευσε με τραγούδια. Και τι να πω; Πώς να περιγράψω τη σποαραχτική ερμηνεία της αγαπημένης μου Μαρίας; Πώς να μιλήσω για το αυθεντικό δάκρυ που κυλούσε ασταμάτητα από τα όμορφα μάτια της; για τη φωνή της που ράγιζε μεταφέροντας τον πόνο των μανάδων που τα παιδιά τους εκτελούνταν μπροστά στα μάτια τους; αλλά και την ελπίδα που ρίζωνε στέρεη καθώς δήλωνε στο τέλος με το στόμα της ηρωίδας της "τέτοιοι είμαστε", που πάει να πει θα την τιμήσουμε ξανά καθώς της πρέπει την ταυτότητά μας. Τιμούν την Βουλή τέτοιοι βουλευτές, τιμούν και το σανίδι τέτοιοι ηθοποιοί με περίσσεια ψυχής. Κι έπειτα η Φωτεινή Βελεσιώτου... Γήινη φωνή, σα μάνα βελανιδιά απλώθηκε με δύναμη στο χώρο. Ποια μικρόφωνα να την συγκρατήσουν; Έβγαιναν υπόκωφα από μέσα της κύματα μιας γέννας παράφορης που σε ταξίδευε στο άρρητο. Υγρή και πελώρια φωνή...
Να είστε καλά, κορίτσια, Κάτια, Μαρία, Φωτεινή γι' αυτό που ζήσαμε την Κυριακή.
Να είστε καλά και σεις σύντροφοι του "Κόντρα στο Ρεύμα", Στέλλα, Γιώργο, Βασίλη, Βάσω, Γιώργο, Κούλα, Γιώργο, Κώστα και τα παιδιά μας, οι Μαρίες και ο Φάνης, και όλοι όσους ξεχνώ τώρα αλλά ξέρουν πόσο τους αγαπώ και πόσο χαίρομαι που μοιραζόμαστε τέτοιες στιγμές. Να 'μαστε όλόι καλά να ανταμώσουμε σύντομα στους δρόμους του αγώνα και της δημιουργίας.
Να είστε καλά Μαρία και Φωτεινή, να μας πηγαίνετε μακριά σε κόσμους περήφανους και μοναδικούς, όπως το κάνατε την Κυριακή.
Μια ομάδα νεαρών παιδιών της πόλης (η Μαρία Ψωμά, η Μαρία Ταραλά και ο Φάνης Ψωμάς) διάβασαν από το βιβλίο του νικαιώτη αγωνιστή Δημήτρη Λιάτσου "το Μπλόκο της Κοκκινιάς" κι έπειτα τα ίδια παιδιά οδήγησαν τον κόσμο στο χώρο που είχε ετοιμαστεί για την παράσταση. Οι δυο υπέροχες γυναίκες, η Μαρία Κανελλοπούλου και η Φωτεινήγ Βελεσιώτου, ήταν ήδη εκεί έτοιμες. Η Μαρία διάβασε το μονόλογο - μαρτυρία της αγαπημένης μου φίλης Κάτιας Γαλοπούλου "Τζιγέρι μου" (ηρωίδα του μονολόγου η γιαγιά της Κάτιας, η μακαρίτισσα Νικολέτα Αγάπογλου, που την αγαπήσαμε όλοι μέσα από το πορτραίτο της Κάτιας, σαν να την είχαμε γνωρίσει) και η Φωτεινή συνόδευσε με τραγούδια. Και τι να πω; Πώς να περιγράψω τη σποαραχτική ερμηνεία της αγαπημένης μου Μαρίας; Πώς να μιλήσω για το αυθεντικό δάκρυ που κυλούσε ασταμάτητα από τα όμορφα μάτια της; για τη φωνή της που ράγιζε μεταφέροντας τον πόνο των μανάδων που τα παιδιά τους εκτελούνταν μπροστά στα μάτια τους; αλλά και την ελπίδα που ρίζωνε στέρεη καθώς δήλωνε στο τέλος με το στόμα της ηρωίδας της "τέτοιοι είμαστε", που πάει να πει θα την τιμήσουμε ξανά καθώς της πρέπει την ταυτότητά μας. Τιμούν την Βουλή τέτοιοι βουλευτές, τιμούν και το σανίδι τέτοιοι ηθοποιοί με περίσσεια ψυχής. Κι έπειτα η Φωτεινή Βελεσιώτου... Γήινη φωνή, σα μάνα βελανιδιά απλώθηκε με δύναμη στο χώρο. Ποια μικρόφωνα να την συγκρατήσουν; Έβγαιναν υπόκωφα από μέσα της κύματα μιας γέννας παράφορης που σε ταξίδευε στο άρρητο. Υγρή και πελώρια φωνή...
Να είστε καλά, κορίτσια, Κάτια, Μαρία, Φωτεινή γι' αυτό που ζήσαμε την Κυριακή.
Να είστε καλά και σεις σύντροφοι του "Κόντρα στο Ρεύμα", Στέλλα, Γιώργο, Βασίλη, Βάσω, Γιώργο, Κούλα, Γιώργο, Κώστα και τα παιδιά μας, οι Μαρίες και ο Φάνης, και όλοι όσους ξεχνώ τώρα αλλά ξέρουν πόσο τους αγαπώ και πόσο χαίρομαι που μοιραζόμαστε τέτοιες στιγμές. Να 'μαστε όλόι καλά να ανταμώσουμε σύντομα στους δρόμους του αγώνα και της δημιουργίας.
Να είστε καλά Μαρία και Φωτεινή, να μας πηγαίνετε μακριά σε κόσμους περήφανους και μοναδικούς, όπως το κάνατε την Κυριακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου