Ένας εραστής από την Παλαιστίνη
που με σκίζουν και ακόμα τα λατρεύω
Τα προστατεύω από την καταιγίδα
αλλά τα διαπερνά πάντα η νύχτα και ο πόνος
Με την πληγή τους φωτίζουν χιλιάδες αστέρια
και το παρόν μου γεννάει το μέλλον τους
πιο ακριβό ακόμα και από την ύπαρξή μου
όταν τα μάτια μας συναντήθηκαν πίσω από την πύλη
- Θα πρέπει κάποτε να ήμασταν δίδυμοι -
Τα λόγια σου ήταν πάντα το τραγούδι
που προσπαθούσα να θυμηθώ ξανά
όταν ο Χειμώνας ξάπλωνε στα χείλη σου
και όλες οι λέξεις σου πέταγαν μακριά σαν χελιδόνια
Η πόρτα μου λοιπόν και τα χειμερινά σου όρια ..
Μέχρι που πέταξα μακριά και εγώ
πίσω από σένα , λαχταρώντας εσένα ..
μέχρι που οι καθρέφτες μας όλοι έσπασαν
και έμεινε μόνο ο θρήνος μας για την Πατρίδα
που τον φυτέψαμε στις χορδές μιας κιθάρας
πάνω από την στέγη της καταστροφής μας
να παίζει για παραμορφωμένα φεγγάρια και πέτρες
αλλά ξέχασα ποιανού φωνή ήταν αυτή
- αν ήταν της φυγής σου ή της σιωπής μου -
που σκούριασε την κιθάρα μας για πάντα
Σε είδα πρόσφατα στο λιμάνι
‘Ενας μοναχικός ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές ή συγγενείς
Έτρεξα πίσω σου σαν ορφανός
που αναζητά διψασμένος την σοφία των προγόνων του
Πως μπορείς να εξορίσεις έναν καρπό
σε μια φυλακή ή σε ένα λιμάνι χωρίς επιστροφή
αφού όπου κι αν πάει θα έχει μαζί του
την γεύση του χώματος και της επιθυμίας
πάντα ανθισμένα μέσα του ?
Έγραψα στο ημερολόγιό μου :
“Λατρεύω τα πορτοκάλια και σιχαίνομαι τα λιμάνια …”
Και συνέχισα : “.. στάθηκα στο λιμάνι
ο χειμώνας τώρα πια είχε σκεπάσει τα πάντα
έχω μόνο τις φλούδες από τα πορτοκάλια
και πίσω μου μια ολόκληρη έρημο
Σε είδα στα κοφτερά βράχια των έρημων βουνών
σαν έναν άυπνο βοσκό κυνηγημένο
που ανάμεσα στα ερείπια και τα χαλάσματα
είχες γίνει ο κήπος μου και εγώ ήμουν ένας ξένος …
Χτυπούσα την πόρτα
Χτυπούσα την καρδιά μου …
Την πόρτα , το παράθυρο , το τσιμέντο και τις πέτρες ..
Σηκώθηκε ..
Το ορκίζομαι !!
Θα υφάνω ένα μαντήλι από βλεφαρίδες
σαν ένα ποίημα για τα μάτια σου
και θα γράψω κάτι που θα έχει μεγαλύτερη αξία
από τους Μάρτυρες και τα φιλιά ..
Ήταν Παλαιστίνιος και συνεχίζει να είναι !!
Άφησε όλες τις πόρτες ανοιχτές στην Καταιγίδα
Παρθένος σύντροφος και πιστό στάρι
Παλαιστινιακά είναι τα μάτια σου και τα τατουάζ σου
Παλαιστίνιος θα είναι πάντα το όνομά σου
Παλαιστινιακά είναι τα όνειρα και οι ανησυχίες σου
Παλαιστινιακό είναι το μαντήλι σου , τα ρούχα και το σώμα σου
Παλαιστινιακή είναι η φωνή , οι λέξεις και η σιωπή σου
Παλαιστίνιος μπροστά στη ζωή και τον θάνατο
Έτσι θα σε κρατήσω για πάντα μέσα στις σελίδες
των παλιών μου βιβλίων ..
σαν την φωτιά για τα τραγούδια μου
σαν την φωτιά για τα τραγούδια μου
Mahmoud Darwish
Μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα Ελληνικά απο τον Νίκο Αγαπάκη για την εκδήλωση της Τετάρτης .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου