Ένα συνέδριο που τελείωσε μόλις ο υπουργός κήρυξε την έναρξη του

το baner του συνεδρίου λόγια χωρίς κανένα νόημα αφού δεν τόλμησαν να πάρουν αποφάσεις τέτοιες που να τα διεκδικούν

Ένα ακόμα συνέδριο της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας) τελείωσε. Ένα συνέδριο δύο ημερών, 30 και 31 Μαΐου, στην όμορφη πόλη των Ιωαννίνων. Η ομορφιά της πόλης σε αντίθεση με τη θλιβερή εικόνα του συνεδρίου. Πρόσωπα σκυθρωπά, πρόσωπα οργισμένα, πρόσωπα απογοητευμένα, χωρίς πίστη, χωρίς αισιοδοξία, χωρίς όραμα. Και αναρωτιέται κάποιος: αν οι αιρετοί δεν πιστεύουν στην ανατροπή αυτής της πολιτικής που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος της, πώς θα πείσουν την κοινωνία;

Οι πολιτικές πραγματικότητες που εδραιώνονται στην Ελλάδα της «μνημονιακής» περιόδου και του "Καλλικράτη" επιφέρουν μια ακόμη οξύτερη επιδείνωση και πολιτικοθεσμική υποβάθμιση της Αυτοδιοίκησης. Στο πλαίσιο της προϊούσας «εξαφάνισης» του κράτους και της δημόσιας σφαίρας γενικότερα, η Αυτοδιοίκηση πλήττεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα και απειλείται με πολλαπλούς τρόπους. Πλέον ο κίνδυνος δεν είναι αυτός μιας «καχεκτικής» Αυτοδιοίκησης, αλλά μιας «κλινικά νεκρής» Αυτοδιοίκησης.Από την άλλη πλευρά, η ηγεσία τους στην ΚΕΔΕ, εγκλωβισμένη στα πολιτικά παιχνίδια αποπροσανατολισμού και υποταγής της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού, δεν ενέπνεε τους συνέδρους. Αντίθετα, ενίσχυε τη μοναξιά και την απογοήτευσή τους και την απομάκρυνσή τους από τους συλλογικούς αγώνες. Κλεισμένοι στον μικρόκοσμο του δήμου τους παρακολουθούν αμήχανοι και ανήμποροι την Αυτοδιοίκηση να πεθαίνει.

Η Αυτοδιοίκηση έχει καταδικαστεί σε οικονομικό μαρασμό και μετατρέπεται σταδιακά σε απολύτως εξαρτημένη από την κυβέρνηση και το κράτος υπηρεσία. Συγκεκριμένα, το 60% των θεσμοθετημένων από τον "Καλλικράτη" πόρων έχει υπεξαιρεθεί και το κοινωνικό κράτος των δήμων, που υπηρετεί κατεξοχήν τις λαϊκές τάξεις (λειτουργικές δαπάνες σχολείων, βρεφονηπιακοί σταθμοί, βοήθεια στο σπίτι, ΚΑΠΗ, δημοτικά ιατρεία, πολιτισμός, αθλητισμός, περιβάλλον, καθαριότητα, πρόσφατες δομές αλληλεγγύης) καταρρέει. Οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες αυτές είναι τα πρώτα θύματα των απολύσεων... ρίχνονται στον Καιάδα της ανεργίας και οι υπηρεσίες κλείνουν.

Την έναρξη του συνεδρίου κήρυξε ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός κ. Στυλιανίδης... «το παράδοξο» είναι ότι μόλις ολοκλήρωσε την ομιλία του και κήρυξε την έναρξη του συνεδρίου, οι σύνεδροι αποχώρησαν απογοητευμένοι. Ούτε καν σκέφτηκαν να απαντήσουν στην πρόκληση. Στην πρόκληση ότι ο υπουργός τούς αγνόησε, και μάλιστα στην έδρα τους. Δεν είπε τίποτα... δεν απάντησε σε καμία ερώτηση από αυτές που του έκανε ο προλαλήσας πρόεδρος της ΚΕΔΕ. Και όχι μόνο αυτό... ήταν και προκλητικός: Ο δήμος του μέλλοντος, είπε, είναι αυτός που αυξάνει τα ίδια έσοδα και μειώνει ή καλύτερα μηδενίζει τις κρατικές επιχορηγήσεις. Άρα και πολλά σάς δίνουμε.

Τι ακριβώς είναι αυτό; Πώς μπορεί να ερμηνευτεί ότι αυξάνω τα ίδια έσοδα; Δηλαδή αυξάνω ποια ίδια έσοδα; Είναι προφανές στους γνωρίζοντες την Αυτοδιοίκηση... ο υπουργός υπονοεί νέες φορολογίες, διπλές φορολογίες των πολιτών. Γιατί γνωρίζει καλά ότι πρόσφατη μελέτη απέδειξε ότι το ελάχιστο... το ελαχιστότατο κόστος της Αυτοδιοίκησης είναι 2,6 δισ. και αυτά που διανέμονται σήμερα στην Αυτοδιοίκηση είναι τα μισά, 1,3 δισ. Διαχείριση, δηλαδή, της μιζέριας.

Και για το Παρατηρητήριο μόνο καλά λόγια είχε ο υπουργός! Και όμως γνωρίζει ότι περισσότεροι από 200 δήμοι είναι στο Παρατηρητήριο με ευθύνη της κυβέρνησής του... Όταν τον περασμένο Δεκέμβριο το υπουργείο Εσωτερικών έδωσε εγκύκλιο - οδηγία για τους προϋπολογισμούς των δήμων, η κατεύθυνση ήταν να υπολογισθεί η επιχορήγηση (δωδεκατημόριο) του Νοεμβρίου επί 1,24 και έτσι να προϋπολογισθεί η επιχορήγηση εκάστου μήνα του 2013. Και αυτό ακόμα παραβιάστηκε... τώρα το υπουργείο κάνει «χ» επί 1,04. Άρα ήδη το 10% της απόκλισης που ορίζει το Παρατηρητήριο για την επιτήρηση υπάρχει στους δήμους, στην Αυτοδιοίκηση.

Η ομάδα, όμως, πάσχει... ή, καλύτερα, το παιχνίδι είναι στημένο. Σε ένα από τα πιο κρίσιμα συνέδρια διαφαίνεται και η παρακμή και η απαξίωση της Αυτοδιοίκησης... και εκ των οικείων. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι μετείχαν οι μισοί σύνεδροι, μόνο και μόνο το γεγονός ότι κανείς ή ελάχιστοι παρακολουθούσαν τους ομιλούντες, μόνο και μόνο το γεγονός ότι υπήρχε μια γενικότερη αδιαφορία, δείχνει ότι η Αυτοδιοίκηση, οι αυτοδιοικητικοί, κατέχονται από κόπωση, έχουν κουραστεί. Δεν πιστεύουν.

Και σ' αυτό έχει βασική ευθύνη η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ. Αφού οργάνωσε ένα συνέδριο tuti fruti, αφού έβγαλε από την ατζέντα της τους συλλογικούς αγώνες, αφού περιορίστηκε στον μικρόκοσμο των ατομικών πολιτικών επιδιώξεων και της προσωπικής επιβίωσης, με έναν απίστευτο ναρκισσισμό και μια εξωπραγματική θέαση έκλεισε το συνέδριο με τον «καλύτερο» τρόπο... θάβοντας και τα τελευταία σπαράγματα της Αυτοδιοίκησης.

Μέσα από εκφυλιστικές διαδικασίες και κακού τύπου συνδικαλιστικές κινήσεις επιβεβαίωσαν το στημένο παιχνίδι. Σε μια άδεια αίθουσα με παρουσία ελαχίστων συνέδρων κατέληξαν σε μια απόφαση έκθεσης ιδεών (έτσι χαρακτηρίστηκε από δημάρχους της πλειοψηφούσας παράταξης του ΠΑΣΟΚ) που δεν αποδίδει ευθύνες πουθενά και δεν επιχειρεί να ανατρέψει αγωνιστικά τα κακώς κείμενα.

Και όμως, υπήρξαν κάποιες ευκαιρίες να ανέβει το θερμόμετρο. Τέθηκε η μεγάλη ιδεολογική και πολιτική στροφή της Αυτοδιοίκησης, όχι μόνο από τους αιρετούς της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ που έδωσαν μάχη απέναντι στους συσχετισμούς του παρελθόντος, αλλά και από πολλούς άλλους δημάρχους... να υπάρξει μια εκ βάθρων ανασυγκρότηση της Αυτοδιοίκησης -πράγμα που βέβαια σημαίνει την πλήρη ανατροπή του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε τα Μνημόνια και τον «Καλλικράτη». Η απάντηση θα πρέπει να είναι άμεση και δυναμική. Από την άλλη, να τεθούν οι κόκκινες γραμμές πέραν των οποίων η Αυτοδιοίκηση παραδίδει εν τοις πράγμασι τα κλειδιά των δήμων.

Και στο τέλος τίποτα. Ούτε σε ένα ψήφισμα δεν μπόρεσαν να διαφοροποιηθούν από την κυβερνητική τρόικα παρά τα προβλήματα που απειλούν την ύπαρξη και λειτουργία των δήμων. Αφού εξάντλησαν το συνέδριο και έμειναν το 1/5 των συνέδρων, περάσαμε στις ψηφοφορίες... ένα ψήφισμα με ισχνή πλειοψηφία υποστηρίζονταν από τις παρατάξεις της κυβέρνησης.

Το ψήφισμα των αυτοδιοικητικών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, αλλά και άλλων ανεξάρτητων, έθετε ότι ο αγώνας μας στην Τ.Α. είναι πρώτα απ' όλα αγώνας επιβίωσης της Αυτοδιοίκησης και στη συνέχεια επαναπροσδιορισμού της σε νέες βάσεις. Συνεπώς δεν παλεύουμε για τον εξωραϊσμό της βάρβαρης αυτής πολιτικής, αλλά για την πλήρη ανατροπή της. Τόνιζε επίσης ότι κάποιοι στον τόπο αυτό ευθύνονται, κάποιοι κυβερνούν, κάποιοι νομοθετούν, κάποιοι εξυφαίνουν σχέδια για μετατροπή της Αυτοδιοίκησης σε υπηρεσία και των αιρετών σε φοροεισπράκτορες του κράτους.

Τέλος, αφού έθετε ένα συγκεκριμένο μίνιμουμ πρόγραμμα αιτημάτων, πρότεινε μαζί με τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες να δημιουργήσουμε ένα αποτελεσματικό ανάχωμα στη βάση της κοινωνίας ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Την άμεση συγκρότηση ενός μετώπου Αυτοδιοίκησης, τοπικών κοινωνιών και εργαζομένων, ενός μετώπου αντίστασης και ανατροπής.

Το συνέδριο όφειλε να θέσει ως κόκκινες γραμμές τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις διατήρησης των κοινωνικών δομών, ανατροπής της μνημονιακής κυβερνητικής πολιτικής των απολύσεων και διασφάλισης της συνταγματικά κατοχυρωμένης διοικητικής αυτοτέλειας της Αυτοδιοίκησης.

Και να παραμείνει ανοιχτό. Να αποφασίσει, με βάση τις κυβερνητικές απαντήσεις στα αιτήματά μας, αν αυτές είναι αρνητικές, σε ποιες μορφές πανελλαδικών κινητοποιήσεων θα προχωρήσει σε συνεργασία με τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες.

Η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ, χρησιμοποιώντας μια ισχνή μειοψηφία, δεν τα αποδέχθηκε. Και φέρει ιστορικές ευθύνες για την τραγική κατάσταση που εξακολουθεί να βιώνει η Αυτοδιοίκηση και την ακόμα χειρότερη που θα βιώσει.

Απαξιωμένη και εγκλωβισμένη στα πολιτικά και προσωπικά σχέδια κάποιων, βαδίζει πλέον τον Γολγοθά της. Ελάχιστα ή διόλου ασχολήθηκε ο ηλεκτρονικός και έντυπος Τύπος με το συνέδριο, εκτός από κάποιες απόπειρες προσωπικής προβολής που επιτείνουν τον ξεπεσμό του θεσμού, γεγονός που δείχνει και το ενδιαφέρον της κοινωνίας.

Ήταν ένα χαμένο συνέδριο για την Αυτοδιοίκηση, ίσως το χειρότερο όλων, και κάποιοι φέρουν ευθύνη και κάποιοι άλλοι, μοιραίοι, δειλοί και άβουλοι αντάμα, προσμένουν ίσως κάποιο θαύμα.