“Θησαυρός” είναι η μνήμη, η συλλογικότητα, το πάθος, η δύναμη και η αξιοπρέπεια των γυναικών και αντρών κάθε ηλικίας, που με τους αγώνες τους εμπλουτίζουν αυτή τη στρογγυλή γή. “Θησαυρός” είναι η αντίσταση σε αυτό το παράλογο σύστημα, που υποβαθμίζει οικτρά τον πλανήτη και τις ζωές όσων τον κατοικούμε. Κομμάτι του “θησαυρού” συνεπώς, οι αγώνες των κατοίκων της Β. Χαλκιδικής. Η “Μεγάλη απεργία” των μεταλλωρύχων το 77 ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Η δυναμική και νικηφόρα αντίσταση των κατοίκων της Ολυμπιάδας ενάντια στον παραλογισμό της μεταλλουργίας χρυσού και στην καταστροφή του τόπου τους. Η εναντίωση στα τωρινά σχέδια της εταιρία “Ελληνικός Χρυσός” στις Σκουριές
Το «Κυνήγι του Θησαυρού» είναι ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για την υπόθεση μεταλλουργίας χρυσού στην Βόρεια Χαλκιδική. Αναφέρεται στους αγώνες που έδωσαν οι κάτοικοι του χωριού Ολυμπιάδα εναντίον της εταιρίας TVX Gold, καταφέρνοντας να ακυρώσουν την σύμβαση της εν λόγω εταιρίας με το ελληνικό δημόσιο, ενώ τις ίδιες βλέψεις έχει σήμερα η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΑΕ (του κ. Μπόμπολα) στο χωριό Σκουριές και στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής.
Το «Κυνήγι του Θησαυρού» είναι ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για την υπόθεση μεταλλουργίας χρυσού στην Βόρεια Χαλκιδική. Αναφέρεται στους αγώνες που έδωσαν οι κάτοικοι του χωριού Ολυμπιάδα εναντίον της εταιρίας TVX Gold, καταφέρνοντας να ακυρώσουν την σύμβαση της εν λόγω εταιρίας με το ελληνικό δημόσιο, ενώ τις ίδιες βλέψεις έχει σήμερα η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΑΕ (του κ. Μπόμπολα) στο χωριό Σκουριές και στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής.
Όπως περιγράφεται και στην ταινία, οι κάτοικοι της Ολυμπιάδας οργανώθηκαν μόνοι τους σε επιτροπές αγώνα, έφτιαξαν φυλάκιο πάνω στο βουνό κάνοντας βάρδιες όλο το 24ωρο, αποτρέποντας στα φορτηγά της εταιρίας να περάσουν ή να εκτελέσουν οποιαδήποτε εργασία και πάλεψαν μέσα σε μια ατμόσφαιρα αστυνομοκρατίας και τρομοκρατίας. Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έστειλε ενισχυμένες δυνάμεις καταστολής και επέβαλε στρατιωτικό νόμο στο χωριό, που «απαγόρευε στους κατοίκους να κυκλοφορούν μετά τις 9 το βράδυ ή να συνευρίσκονται πάνω από τρεις» και «για να πάνε στο βουνό, να δουν τα ζώα τους, έπρεπε σε κάθε διασταύρωση να δείχνουν ταυτότητα». Συλλήψεις, τραυματισμοί και η άσκηση βίας, αποτελούσαν συχνά φαινόμενα. Η μάχη των κατοίκων κράτησε 15 χρόνια και στο τέλος, το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την σύμβαση, καταφέρνοντας μια σημαντική ήττα του ελληνικού κράτους και των ξένων συμφερόντων υπέρ της τοπικής κοινωνίας.
Το ντοκιμαντέρ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας. Κατά πρώτο λόγο γιατί αυτό το διάστημα το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής πρόκειται να προχωρήσει σε αδειοδότηση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΧΡΥΣΟΥ ΑΕ για εκμετάλλευση των μεταλλείων, προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή στην περιοχή και αγνοώντας την εναντίωση της τοπικής κοινωνίας. Μάλιστα, ενώ το ΥΠΕΚΑ έθεσε το ζήτημα σε ανοιχτή διαβούλευση στις 26 Νοεμβρίου προκειμένου να ενημερώσει τους κατοίκους για το «επενδυτικό» αυτό σχέδιο, δεν έγινε καμία προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Απεναντίας, το Νομαρχιακό Συμβούλιο καλείται να πάρει απόφαση στις 4 Δεκεμβρίου (και πόσο ειρωνικό, εν μέσω της Διεθνούς Διάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή στο Μεξικό) για την έγκριση της άδειας, χωρίς καμία ενημέρωση ή συζήτηση, ενώ τίθεται σοβαρό ζήτημα νομιμότητας εφόσον από 1/1/2011 παύουν να υφίστανται οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και επειδή, σύμφωνα με τον νόμο οι απερχόμενες διοικήσεις, δεν μπορούν να πάρουν καμία απόφαση που να αφορά σε συμβάσεις.
Οι κάτοικοι των χωριών που κυρίως πλήττονται, έχουν προβεί σε μαζικές διαμαρτυρίες ενώ καταγγέλλουν τις μεθοδευμένες κινήσεις της κυβέρνησης, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του κ. Μπόμπολα (περισσότερες πληροφορίες για το θέμα μπορείτε να δείτε στο Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων).
Από την άλλη, η αποφασιστικότητα, ο ενωτικός χαρακτήρας του πολύχρονου αγώνα μιας τοπικής κοινωνίας και που παρόλη την τρομοκρατία που τους ασκήθηκε, κατέληξε σε μια σημαντική νίκη, αποτελεί και μια «ματιά στο μέλλον μας»…