«Ενώσω παλεύαμε για τη γη, για την βιομηχανία, για την εργασία, συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχαν άλλα βασικά δικαιώματα που έπρεπε να κατακτήσουμε. Και η πρώτη ανάγκη που εντοπίσαμε ήταν η έλλειψη κατοικίας, αλλά επίσης συνειδητοποιήσαμε ότι οι ηλικιωμένοι δεν είχαν ένα μέρος να σταθούν μετά από τόσα χρόνια αγώνα και στερήσεων, ούτε υπήρχε κέντρο υγείας, ούτε παιδικός σταθμός, ούτε αθλητικές εγκαταστάσεις, και οι δρόμοι ήταν χωρίς άσφαλτο και χωρίς φως…
Όταν λέμε Κοινωνική Δημοκρατία εννοούμε την πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως των κατοίκων του χωριού μας στα αγαθά κοινής ωφέλειας, χωρίς περιορισμούς. Πάντα σκεφτόμασταν ότι η ελευθερία χωρίς ισότητα είναι άχρηστη και ότι η δημοκρατία χωρίς συγκεκριμένα κοινωνικά αγαθά κοινής ωφέλειας για τον κόσμο είναι μια λέξη χωρίς περιεχόμενο και μια εξαπάτηση, που προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι είναι μέρος ενός συλλογικού εγχειρήματος, ενώ στην πραγματικότητα απαξιώνει και αποκλείει αυτούς τους ίδιους ανθρώπους.
Φάνηκε ότι σε αυτό το πεδίο δεν θα έπρεπε να υπάρχουν περιορισμοί. Τα συλλογικά αγαθά είναι κάτι που θα πρέπει ο ίδιος ο λαός να ονειρευτεί και να μετατρέψει σε πραγματικότητα μέσα από τον αγώνα, γιατί καμία από τις προσδοκίες του λαού, όσο απρόσιτη και αν φαντάζει, δεν πρέπει να είναι απορριπτέα στην σκέψη ή στην πράξη από την αριστερά, αν αυτή η αριστερά είναι πραγματικά επαναστατική.»
Τα παραπάνω, αναφέρονται στην ιστοσελίδα της Μαριναλέντα , μιας κοινότητας στην Ισπανία 2.645 κατοίκων, που δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ το μήνα. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και συλλήψεων κυρίως για τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να διεκδικήσει 12.000 στρέµµατα γης και να δημιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισμό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό.
Στον συνεταιρισμό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα. Όλοι έχουν τον ίδιο μισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκομιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού. Τα κέρδη του συνεταιρισµού δεν μοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι για να δημιουργηθούν δουλειές. Γι αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ το µήνα.
Ο δήμαρχος της Μαριναλέντα, Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο βρέθηκε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα και παραχώρησε την συνέντευξη που ακολουθεί στην Ελευθεροτυπία
«Η οικονομική κρίση είναι μια μεγάλη απατεωνιά, η μεγαλύτερη στην ιστορία του καπιταλισμού. Το ΔΝΤ είναι μια σπηλιά με ληστές. Αυτοί είναι οι φταίχτες για ό,τι γίνεται - για την ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο»
Η οικονομική κρίση των ημερών είναι τεχνητή ή πραγματική; Δηλαδή χρεοκόπησαν τα νοικοκυριά ή είναι ένα ακόμη τέχνασμα του κεφαλαίου;
«Η οικονομική κρίση είναι μια μεγάλη απατεωνιά, η μεγαλύτερη στην ιστορία του καπιταλισμού. Οι "μηχανικοί" των τραπεζών δίνουν δάνεια ακόμη και σε εταιρείες που δεν μπορούν να τους επιστρέψουν τα χρήματα. Υπάρχουν 55 δισ. δολάρια δανείων χωρίς αντίκρισμα. Γι' αυτό και σ' αυτή την κρίση υπάρχουν θύτες και θύματα».
Έχει επηρεάσει τη Μαριναλέντα η παγκόσμια οικονομική κρίση; Αν ναι, πώς; Αν όχι, γιατί;
«Βέβαια και την έχει επηρεάσει, όπως όλο τον πλανήτη, αλλά πολύ λιγότερο. Γιατί εμείς απαντάμε με δικά μας μέσα στην κρίση. Έχουμε διπλασιάσει τη δημόσια επένδυση και πετύχαμε να δουλεύει όλος ο κόσμος».
Η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση. Θεωρείτε ότι μπορεί να αναγεννηθεί; Και πώς; Η οικονομική βοήθεια των χωρών της ευρωζώνης και η ένταξή της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πιστεύετε ότι θα τη βοηθήσουν να αναστηθεί οικονομικά;
«Το ΔΝΤ είναι σπηλιά με ληστές. Αυτοί είναι οι φταίχτες για ό,τι γίνεται - για την ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο. Θα έρθουν να κλέψουν τη χώρα και να την κάνουν ακόμη φτωχότερη. Και να δώσουν πλεονέκτημα σε λίγους. Το σημερινό σύστημα είναι ένας απόλυτος παραλογισμός. Πρέπει η ελληνική πολιτεία να βρεθεί στην υπηρεσία των φτωχών. Η εθνικοποίηση των τραπεζών και η παροχή κατοικίας από το κράτος προς όλους τους πολίτες είναι μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι θύτες που μας οδήγησαν σ' αυτή την κρίση πρέπει να... επιβραβευθούν».
Η έννοια της δημοκρατίας υφίσταται στις μέρες μας; Θεωρείτε ότι η άμεση δημοκρατία αποτελεί απάντηση στην κρίση;
«Όχι, δεν υπάρχει. Είναι μια φάρσα. Στη σημερινή δημοκρατία ο λαός δεν έχει δύναμη. Είναι μια δημοκρατία της μπουρζουαζίας. Η 5η ελευθερία είναι η ελευθερία τού να κλέβεις, και αυτή είναι η μοναδική ελευθερία, όπως λέει ο Τσόμσκι. Να πάμε σε μια δημοκρατία των εργατών και του λαού, σε μια δημοκρατία με δύο πόδια: πολιτική δημοκρατία αλλά και οικονομική δημοκρατία. Η πολιτική δημοκρατία χωρίς οικονομική δημοκρατία είναι ένα πολύ μεγάλο ψέμα».
Η Αριστερά δείχνει να έχει χάσει τον βηματισμό της - βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις. Μπορεί να απαντήσεις στις νέες προκλήσεις;
«Ναι, αλλά με διαφορετική μορφή απ' αυτήν που γνωρίζουμε στην Ευρώπη. Μια Αριστερά που να είναι ικανή να αντιμετωπίσει τον καπιταλισμό και να εφαρμόσει κοινωνική αλληλεγγύη. Εκεί που ο άνθρωπος και οι ανάγκες του θα είναι το κέντρο όλης της οικονομικής ενέργειας. Μια ηθική Αριστερά που ζει όπως μιλάει».
Είναι η Μαριναλέντα μια ιδεώδης κοινωνία;
«Πιστεύω ότι ποτέ δεν θα φτάσουμε στο ιδανικό. Είναι ένας δρόμος όμως που πρέπει να διανύσουμε».
Αν είναι πετυχημένη η πολιτική σας γιατί δεν εφαρμόζεται και σε άλλες πόλεις της Ισπανίας;
«Πραγματικά σε άλλα μέρη της Ανδαλουσίας, εκεί όπου το συνδικάτο έχει δύναμη, έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε γη και να έχουμε κάνει κινήσεις ανάλογες όπως αυτές της Μαριναλέντα. Το αγροτικό συνδικάτο μας έχει 30.000 μέλη και πολλά δημαρχεία. Δεν είναι μια εύκολη κατάκτηση όπως και να το κάνεις, αλλά μια μάχη πολλών αγώνων».
Οπως παρατηρεί ο Βρετανός ιστορικός Ερικ Χομπσμπάουμ, «από την εποχή των επαναστάσεων περάσαμε στην εποχή των αυτοκρατοριών και από κει στην εποχή των άκρων». Σήμερα σε ποια εποχή βαδίζουμε;
«Είναι η εποχή στην οποία ο μόνος υπάρχων θεός είναι το χρήμα. Ενας θεός που χρειάζεται γενοκτονίες σ' όλο τον πλανήτη, που συνεχίζει να παράγει πολέμους και 70.000 νεκρούς - δολοφονημένους από την πείνα, κάθε μέρα».